ท่านอ๋อง! มิได้นิยมบุรุษหรอกหรือ

หลี่เฟยหลงเป็นองค์ชายที่รอดชีวิตจากความขัดแย้งในวังหลัง มารดาเป็นเพียงพระสนมขั้นต่ำที่จากโลกนี้ไปนานแล้ว จึงไม่มีอำนาจหรือกำลังจะไปต่อกรกับใคร ทว่าฮ่องเต้กลับแต่งตั้งให้เขาเป็นอ๋อง ผู้คนต่างเรียกขานเขาว่า “อ๋องปวกเปียก” เพราะนอกจากหายใจทิ้งให้รอดชีวิตไปวันๆ เขาก็ไม่ทำอะไร ทว่ากลับไปถูกตาต้องใจคุณหนูสกุลเฉียว จากจวนเฉียวกั๋วกงเข้า นางมีแววว่าจะได้เป็นถึงพระชายาขององค์รัชทายาท แต่กลับเอ่ยปากขอให้เขาแต่งงานกับนาง เป็นพระชายาของ “อ๋องปวกเปียก” มีอะไรดีกันเล่า กระนั้นเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะเขาชอบทั้งนาง และพี่ชายของนาง

“เจ้าหลอกกินเต้าหู้ข้า”
“แล้วทำไมข้าจะกินเต้าหู้ท่านไม่ได้ ในเมื่อท่านเป็นสามีของข้า”
ชายหนุ่มถึงกับเบิกตาโพลง คาดไม่ถึงว่านางจะตอบกลับมาเช่นนี้ นางจับข้อมือของเขาทั้งสองข้าง แล้วดันไปแนบกับกำแพง ในขณะที่ใช้ร่างเพรียวกักกันเขาไว้ ซึ่งชายหนุ่มตกใจจนไม่ได้ต่อต้าน
“เมื่อคืนท่านพี่แตะต้องท่านได้ แต่ข้าแต่ต้องไม่ได้หรือ”
“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว อือ! ซินเหมย...อย่า...ซี๊ด!”
ยอดถันของเขาไม่เคยมีใครสัมผัสมาก่อน แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่ค่อยยุ่งกับมันนัก อยู่ๆ ริมฝีปากเล็กครอบลงมา แล้วดูดดื่ม พร้อมตวัดลิ้นระรัว ทำให้ชายหนุ่มแข้งขาอ่อนไปหมด เขาไม่มีแรงที่จะผลักนางเสียด้วยซ้ำ
“ท่านไม่เคยให้นางกำนัลมาอุ่นเตียงเลยหรือ”
“ไม่เคย”
“ทำไม? ท่านเป็นบุรุษ แต่กลับไม่ต้องการสตรีหรืออย่างไร”
เฉียวซินเหมยถามเสียงเย็น เพราะยังคิดว่าเขาคงมีใจให้พี่ชายของนางมากกว่า เมื่อคืนทั้งคู่แนบชิดกัน แต่เขากลับยอมกอดตอบ ในตอนที่พี่ชายจุมพิตเขาอย่างเร่าร้อน
“ข้าไม่ต้องการพวกนาง อือ! ซินเหมย”
หญิงสาวยกมุมปากเมื่อเขาเอ่ยออกมาเช่นนี้ ก่อนจะจับมือของเขา แล้วเดินดุ่มๆ ไปยังอ่างอาบน้ำที่ควันลอยกรุ่นราวกับม่านหมอก หอมกลิ่นกลีบบุปผาที่ลอยอยู่เหนือน้ำ

ป.ล. นิยายเรื่องนี้เป็นแนวคอมมิดี้ คลั่งรัก สุขนิยม NC20+ นะคะ อาจจะมีดราม่าบ้างนิดหน่อย นางเอกสายรุกค่ะ
ป.ล. เรื่องนี้เป็น ซีรีส์ภาคแยกจากเรื่อง ท่านพี่! มิได้นิยมบุรุษหรอกหรือ เป็นภาคของเฉียวซินเหมย น้องสาวตัวแสบของเฉียวซินหยางค่ะ