จอมบงการโอบอุ้มรัก

ลูเซียโน โอดิน นักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ กำลังตรวจตราตึกที่ตัวเองเพิ่งได้เป็นเจ้าของ แต่ใครจะคิดว่า พอขึ้นไปสูดอากาศบนดาดฟ้า กลับเจอหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังทิ้งตัวลงเพื่อฆ่าตัวตาย ซึ่งเขาก็คว้าข้อมือของเธอเอาไว้ได้ทัน จากนั้นเป็นต้นมา เขาคือคนที่มีความหมายให้เธอมีชีวิตอยู่ ไม่ต้องแสดงความเป็นเจ้าของ ไม่ต้องรู้ว่าอยู่ในฐานะอะไร รู้แค่ว่ามีคนๆ หนึ่งที่ไม่อยากให้เธอตาย เท่านั้นก็มากพอที่จะต่อลมหายใจของใครสักคน
..........
“เราจะไปไหนกันหรือคะ”
“ขึ้นรถมากับผมเสียนานสองนาน เพิ่งนึกได้เหรอว่าต้องถาม คุณไม่กลัวว่าผมจะเอาคุณไปต้มยำทำแกงหน่อยหรือไง”
“ไม่กลัวค่ะ ชีวิตของฉันคุณเป็นคนช่วยเอาไว้ หากวันนี้คุณต้องการให้ฉันทำยังไง ฉันก็ไม่เกี่ยงค่ะ เพราะชีวิตฉันเป็นของคุณ”
“ตรรกะอะไรของคุณ ชีวิตคุณก็ต้องเป็นของคุณสิ จะมาเป็นของผมได้ยังไง”
“ทุกวันนี้ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อรอพบคุณ และขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตฉันเอาไว้ค่ะ”
คำตอบของหญิงสาวช่างฟังดูเด็ดเดี่ยวเหลือเกิน ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้เขาแปลกใจสักเท่าไร ในเมื่อความกล้าที่สุดของเธอคือการกระโดดตึก เพียงแต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องใช้เขาเป็นที่ยึดเหนี่ยวนักหนา
“พูดอย่างกับว่าผมจะทำอะไรกับชีวิตคุณก็ได้อย่างนั้นแหละ”
“ค่ะ คุณจะทำยังไงกับชีวิตฉันก็ได้ ตลอดหนึ่งเดือนมานี้ ฉันมีเป้าหมายที่จะได้พบคุณอีกครั้ง แต่เป้าหมายต่อไป ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร ฉันเป็นคนที่ไม่มีอนาคตค่ะ เคว้งคว้างอย่างมากด้วย ถ้าคุณจะเขียนอนาคตให้ฉัน ฉันก็ยินดีอย่างยิ่งค่ะ”
..........
“ชีวิตฉันไม่เหลืออะไรให้ต้องถูกทำลายแล้วค่ะ ฉันไม่เหลือใคร ไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ ฉันต้องการมือของใครสักคนมาโอบประคองฉันเอาไว้ไม่ให้ตกลงไปในหุบเหว ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันคิดสั้นอีก ให้ฉันเป็นของคุณได้ไหมคะ ไม่ว่าจะในฐานะอะไร ขอร้องอย่างทิ้งฉันให้อยู่ตามลำพังอีกเลย”