ตีสามสยอง (หนึ่งในรวมเรื่องสั้น ตีสามสยอง)

ผมเริ่มขยับตัวออกเดินจากสถาบันตอนตีสาม ไปตามเส้นทางที่วางแผนไว้ในใจ เดินขึ้นสะพานข้ามคลองขนาดใหญ่แห่งหนึ่งไปด้วยใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ เพราะความโล่งแจ้งยามเมื่อยืนอยู่บนสะพานกลางลำน้ำพอดีอย่างนั้น ก็ทำให้เสียวสันหลังได้เหมือนกัน
ถึงตีนสะพานอีกฝั่งแล้ว เดินต่ออีกไม่กี่เมตร ก็เลี้ยวซ้ายเข้าซอยย่อย เดินตรงรวดเดียวไปจนถึงบ้านที่ปากทางอีกฝั่ง ถึงบ้านก็น่าจะประมาณตีสามครึ่ง ช้าหน่อยก็คงไม่เกินตีสามสี่สิบห้า เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำสิบห้านาที ก็ยังพอมีเวลาให้นอนได้สักสี่ชั่วโมง
เป็นแผนที่ค่อนข้างลงตัวสมบูรณ์แบบเลยใช่ไหมครับ ถ้าทำได้ตามที่ว่ามานี้ ใช่ครับ ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน..ถ้าทำได้ตามนี้น่ะนะ
ทุกอย่างคงจะลงเอยกันด้วยดี ถ้าเพียงแค่ผมไม่ลืมว่า ซอยย่อยที่เดินรวดเดียวไปถึงบ้านซอยนี้ ตรงบริเวณกลางซอยก็มีวัดอีกแห่งหนึ่ง แถมมีเรื่องเล่าสยองขวัญมากมายนับไม่ถ้วน ไม่แพ้วัดที่เพิ่งเลี่ยงไปก่อนหน้านี้เลยสักนิด
ร้ายยิ่งกว่านั้นก็คือ ซอยนี้เป็นซอยที่ผมอาศัยอยู่ เติบโต และใช้เดินทางมาตั้งแต่ยังเด็ก แน่นอนว่าเรื่องเล่าต่าง ๆ ที่ได้ยินนั้น ย่อมมีจำนวนและรายละเอียดมากกว่า เห็นภาพชัดกว่าอีกวัดเป็นไหน ๆ