กอด (หนึ่งในรวมเรื่องสั้น มหัศจรรย์สุดท้ายฯ)

ยืนอยู่ขอบหน้าต่างภายในห้อง สายลมบางเบาพัดมากระทบกาย ทำให้เธอโอบกอดตัวเอง ใช้สองมือลูบต้นแขน ความหนาวภายนอกยังหาผ้ามาห่มกายให้อบอุ่นได้ ทว่าหนาวภายในใจนี่สิ เธอจะใช้อะไรมาห่มให้ความรู้สึกนี้ดีขึ้น

มันดูยากเย็น เธออาจดูแข็งแกร่งในสายตาของทุกคน แต่ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเธอเอง มันเจ็บปวดนะ กับการตัดสินใจใช้ชีวิตคู่กับใครคนหนึ่ง สุดท้ายเราก็พบว่า เราเดินร่วมทางกันต่อไปไม่ได้ กับการได้รักใครสักคน แล้วจู่ ๆ ก็ให้เลิกรักเพียงชั่วข้ามคืน ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ก็คงไม่มีคำว่า “เสียใจ” ให้เราได้รู้จัก

คลายอ้อมกอดตัวเองออก เปลี่ยนเป็นใช้หลังมือกรีดเช็ดน้ำตาไหลอาบแก้มตอนไหนเธอแทบไม่รู้ตัว เวลานี้มีเพียงน้ำตาเท่านั้น ที่เป็นเพื่อนคอยปลอบประโลมใจให้เธอในยามอยู่เพียงลำพัง ในยามที่เธอไม่สามารถพูดคุยกับใครได้ เธอพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พยายามคิดว่านี่อาจเป็นเพียงบททดสอบของชีวิตที่เธอยังคงต้องเจอะเจออะไรอีกมากมายบนโลกกว้างใบนี้