โชคชะตา...มาเฟียลิขิต

“ ไม่คิดจะจ่ายค่าที่พักเมื่อคืนเลยหรอ ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นราบเรียบเป็นครั้งแรก

“ แต่...ฉันเอาเงินวางไว้ที่หัวเตียงแล้วนี่คะ ”

“ ไม่เห็น แสดงว่ามันไม่มี ”

“ แต่... ”

“ ไม่มีแต่ ไม่มีก็คือไม่มี ” ร่างสูงยังคงยืนยันคำพูดเดิมอย่างไม่ยอมแพ้

“ เอาแต่ใจ...แล้วเท่าไหร่คะ ฉันจะได้จ่ายให้มันจบ ๆ ”

“ ฉันรวย ฉันไม่จำเป็นต้องสนใจเงินของเธอ ”

“ แล้วจะเอายังไงคะคุณ ” หญิงสาวเริ่มรู้สึกหงุดหงิดคนตรงหน้าเต็มทน จึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงลากยาวอย่างประชด

“ ไปทานข้าวเย็นกับฉัน 1 อาทิตย์ ” สิ้นเสียงชายหนุ่ม เธอก็รู้สึกงงกับคำพูดของคนตรงหน้า