ครั้งแรกไม่นับ

ใครจะไปคิดว่าอุปสรรคในการสานฝันจะกลายเป็นบอสใหญ่สายหื่น จันทร์เจ้าเอยนึกไม่ถึงว่าโลกจะกลมจนพาเธอโคจรกลับมาพบกับคู่นอนตอนเมาปลิ้นได้ รู้งี้… คงบอกกับใครต่อใครว่าเขาสุดยอด ยาวใหญ่ เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณภาพตั้งแต่เมื่อสี่ปีก่อน คงไม่ปล่อยให้เขาถูกเพื่อนล้อจนเป็นปมในใจและกลับมาขอแก้ปมนั้นกับเธอในวันนี้!

เรื่องนี้เป็นนิยายคอมเมดี้ ตลกขบขัน อย่าอ่านให้เป็นดราม่าน้า.... หากชื่นชอบผลงานฝากกดหัวใจทิ้งคอมเมนท์ไว้ให้ผู้เขียนหน่อยน้า.... แต่หากไม่โดนใจก็อย่าว่าแรง คนเขียนใจบาง

***แนะนำให้อ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ***



ตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ ในเรื่อง

ทั้งสองคนนั่งรับประทานอาหารเช้าเคียงข้างกันที่โซฟาพักใหญ่ เมื่ออิ่มท้องแล้วจันทร์เจ้าเอยจึงถามขึ้น “แล้ววันนี้พี่ขุนไม่ไปทำงานเหรอคะ”

ชายหนุ่มส่ายศีรษะ “หึ จะปล่อยเอยไว้กับไอ้แทนได้ยังไง”

“พี่ไม่เชื่อใจเอยเหรอคะ”

เขาตอบเสียงสูง “เปล่า… ไม่เชื่อใจหมอนั่นต่างหาก ดูก็รู้แล้วว่ามันจ้องจะงาบเอยตั้งแต่วันแรก ที่จริงพี่ไม่ไว้ใจผู้ชายคนไหนทั้งนั้นแหละ ถึงได้พยายามแสดงออกว่าเอยเป็นผู้หญิงของพี่ไง”

ความเขินทำให้จันทร์เจ้าเอยเอื้อมมือไปหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม พอนึกไปถึงวิธีแสดงความเป็นเจ้าของของเขาแล้วก็อยากบอกให้รู้ไว้ “หึงหวงให้น้อยๆ ลงหน่อยก็ได้ค่ะ ดุเกิน!”

คนที่อยากพูดมานานแล้วสบโอกาส “จำไว้ว่าถ้าเอยปล่อยให้คนอื่นมาเตะต้องได้อีก พี่จะจับมาทำโทษให้ฟ้าเหลืองไปเลย”

น้ำที่ดื่มเข้าไปแล้วแทบจะสำลักพรวด! “จะโทษเอยคนเดียวได้ไงอะ! เอยไม่ได้บอกให้คุณแทนทำแบบนั้นสักหน่อย”

“เอาเป็นว่า ถ้าทำให้พี่ไม่พอใจโทษก็คือฟ้าเหลือง เข้าใจตรงกันนะ”

หญิงสาวอ้าปากค้าง กะพริบตาสองครั้งขณะมองหน้าขุนพล “นี่จะยืนหนึ่งเรื่องโหดหื่นเลยหรือเปล่าคะ…” แล้วเธอก็ค่อยๆ ขยับห่างออกจากเขาก่อนจะบอกด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ “ไม่ไหว…”

ชายหนุ่มอยากจะขำพรวดแต่พยายามตีมาดขรึม “ก็อยากทำให้พี่ได้รับฉายา so so ก่อนทำไม”

นิ้วชี้ของจันทร์เจ้าเอยมุ่งเป้าไปยังใบหน้าหล่อเหลาทันควัน “นั่นไง แล้วบอกไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น…”