ข้าจะหย่า...เจ้าจะทำไม!

นางต้องการจะหย่า! เพราะนางหาได้รักและเลือกเขาตั้งแต่แรก หากแต่ทำอย่างไรเขาก็ไม่ยอมหย่า นางสรรหาทุกแผนการมาเขาก็พลาดเสียหมด ชาตินี้นางจะสลัดสามีป่าเถื่อนผู้นี้ออกจากกายได้หรือไม่!!
ลู่จินหมิงรู้ดี..นางรังเกียจเขามาก นางยอมแต่งงานกับเขาเพราะบิดา เขาหาใช่บุรุษที่นางวาดไว้ในใจ ทำอันใดก็ผิดหูผิดตาไปเสียหมด และเอาแต่เอ่ยถึงเรื่องการหย่า ในสายตาของนางคงมีแต่คุณชายเหลียงฉู่ฮั่นที่ทั้งหล่อเหลา ตระกูลดีจิตใจงาม ซึ่งตรงกันข้ามกับเขาทุกประการ…
แต่อย่าคิดหวังว่านางจะได้ในสิ่งที่ใจปรารถนา ยิ่งนางอยากที่จะหย่า เขายิ่งอยากที่จะรั้งและกำราบให้เชื่อง อยู่กับความเป็นจริงว่าเขาคือสามีของนาง!
นางต้องรักเขา!!
..............
"เหตุใดเจ้าจึงรังเกียจข้านัก อยากจะหย่าทั้งที่เพิ่งแต่งงาน ไม่กลัวชาวบ้านชาวเมืองจะนินทาบ้างหรือ"
เขาย้อนถามนิ่งๆ หากแต่นางกลับจ้องหน้าเขา พลางยกยิ้มมุมปาก
"ข้ารังเกียจเจ้ามากและหาได้คิดพิศวาสเจ้าเลย อยู่เป็นสามีภรรยากันเช่นนี้มีแต่เสียเวลาเปล่ากันทั้งคู่ ไม่ว่าจะกายหรือใจข้าเจ้าไม่มีวันได้ครอบครอง เพราะข้า....หาได้มอบให้กับเจ้า ข้าจึงอยากได้อิสระของข้ากลับคืน ผู้ใดจะว่าอย่างไรข้าไม่สน!"
"หมายความว่าใจเจ้ามอบให้ผู้อื่นไปแล้ว และที่ยอมแต่งกับข้าก็แค่ถูกบิดาขู่เข็ญ"
"เริ่มฉลาดขึ้น ดี.. เข้าใจตรงกัน เจ้าจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับข้า!!"
นางยื่นหน้าเอ่ยอย่างยียวน จินหมิงจดจ้องสตรีที่เอาแต่จะเอาชนะและชิงชังเขา เมื่อรู้ว่าฐานะของนางคือภรรยา แต่ใจของนางหาได้อยู่ตรงนี้ เขาเสียหน้า เสียใจและเสียศักดิ์ศรีอย่างถึงที่สุด!