ต้องมนต์อาชาไนย (นิยายขนาดสั้น เขาไม่ยอมลืมอดีตแม้จะมีเธอที่รักเขาในปัจจุบัน)

“รู้อยู่ว่าฉันมีเมียแล้ว รู้อยู่ว่าฉันเจ็บปวดกับความรักมากแค่ไหน ทำไมยังรั้นที่จะให้ฉันมีรักครั้งที่สอง แน่ใจหรือว่าจะไม่ทำร้ายฉันเหมือนผู้หญิงคนนั้น”
เธอเบี่ยงหน้าหนีสายตาคมคู่นั้น
“ฉันไม่รู้ว่าคุณหมายความว่าไง”
“อย่าทำไขสือรู้อยู่แก่ใจ”
เขาคลายฝ่ามือออก
“เราต่างก็รู้ดีถึงความรู้สึกของกันและกัน ถึงฉันไม่แสดงออก เธอก็น่าจะดูออก แม้แต่เธอไม่แสดงออกฉันยังรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับฉัน”