ร้อนรักมาเฟียทมิฬ

มาเฟียหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในมหานครอย่าง 'สตีเว่น' ตกหลุมรักหญิงสาวคนหนึ่งตั้งแต่แรกพบ ด้วยภาพลักษณ์ที่เธอใสซื่อบริสุทธิ์ราวกับดอกไม้แรกแย้ม ดวงตากลมโตหวานซึ้ง ริมฝีปากเย้ายวนชวนเชิญให้สัมผัส และรูปร่างอวบอัดงามสะพรั่ง ทั้งหมดนี้ทำให้เขาแทบคลุ้มคลั่ง และเนื่องจากครอบครัวของเธอเป็นหนี้เขาอย่างมหาศาล ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะมีทางใช้ได้หมด ชายหนุ่มจึงนำตัวหญิงสาวมาที่คฤหาสน์

“ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ”
เอลซ่าร้องขอต่อเขาอย่างน่าสงสาร ด้วยแววตาและท่าทางหวาดกลัวเขาเหลือเกิน หากอีกฝ่ายกลับยิ้มขึ้นอย่างเลือดเย็นเป็นที่สุดมุ่งมองเธอเป็นดั่งอาหารอันโอชะ เป็นแววตาของราชสีห์โดยแท้
“ทำไมล่ะ สาวน้อย คุณกลัวผมหรือ?”
เสียงนั้นยังอ่อนโยนอย่างถึงที่สุด ดวงตาสีเขียวร้อนแรงจ้องมองเธอด้วยความประทับใจ เขาชอบใบหน้างดงามของเธอ หุ่นทรวดทรงของเธอ และยามนี้เขาก็นึกชอบท่าทางหวาดกลัวไร้เดียงสาของเธออีกด้วย สตีเว่นพยายามประคับประครองสถานการณ์ไว้ รู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังอยู่ในอาการขวัญหนีดีฝ่อ แต่ก็อย่างที่บอกไว้ข้างต้น ว่าเขาจะไม่รุนแรงกับเธอสักนิด เธอจะมีแต่ความสุขสมและเสียวซ่านเท่านั้น
“ฉัน...”
ยังไม่ทันที่เอลซ่าจะพูดจบ ฝ่ายสตีเว่นก็ตัดบทเสียดื้อๆ ด้วยถ้อยคำที่เหี้ยมเกรียมชวนขนลุกว่า
“เอาละ อย่ามัวชักช้าอยู่เลย ถอดผ้าออกเสียเถอะ!”