คุณเดช (ของมะลิ)

มะลิ แม่ครัวพาร์ทไทม์ในร้านเหล้า หิ้วปีกหนุ่มใหญ่ที่เมาฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะไปค้างที่ห้องของตัวเองยามดึกดื่น โดยไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของอัครเดช ตัวประกอบจากเรื่องเหนือปฐพีที่จะมาขอเป็นพระเอกบ้าง

คุณเดช (ของมะลิ) เป็นนิยายสั้นแนวฟินหวาน กินเด็ก โคแก่แซ่บๆ กับสาวน้อยขี้อ้อน พล็อตซินเดอเรลลาค่ะ พระเอกรวยนางเอกสู้ชีวิต

โหลดตัวอย่างมาทดลองอ่านกันก่อนนะคะ


“สวัสดีตอนเช้าครับ” อัครเดชรีบกล่าวทักทายผู้มีอุปการะคุณตัวเล็กๆ ที่ช่วยเหลือเกื้อกูลให้ที่นอนแก่เขาเมื่อคืนนี้ ใบหน้าหล่อเหลาโปรยยิ้มไปให้เธอ จ้องหน้าสวยๆ ของเธอสลับกับจานไข่เจียวในมือ

ไข่เต็มจานแบบนี้ แสดงว่าเธอเจียวเผื่อเขาด้วย

มะลิคลี่ยิ้มตอบคนตัวโตที่กว่าจะรู้สึกตัวตื่นก็ปาไปแปดโมงครึ่งแล้ว ดีนะที่วันนี้เป็นวันเสาร์ เธอไม่มีเรียนในช่วงเช้า แต่ก็ต้องออกไปทำงานที่ห้างตอนสิบโมง ห้างตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ เดินทางสะดวก นั่งรถเมล์แล้วไปต่อรถไฟฟ้าแป๊บเดียวก็ถึง

“จะกินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับก็ได้นะคะ” เจ้าของเสียงใสในชุดนอนสีชมพูลายผลเชอร์รีเอ่ยชวน เลี้ยงข้าวไข่เจียวเขาสักมื้อก็แล้วกัน ตอบแทนทิปหนึ่งพันที่เขาให้ไว้เมื่อคืน แต่เขาคงจะนึกไม่ถึงหรอกว่าแม่ครัวเจ้าของสูตรยำอกหักน่ะคือเธอ

“ก็ดี แต่ขอน้ำสักแก้วด้วยได้ไหม แล้วก็ขอเข้าห้องน้ำหน่อย” เสียงแหบทุ้มเอื้อนเอ่ยช้าๆ และในขณะที่คนตัวเล็กโน้มตัววางจานไข่เจียวลงบนโต๊ะญี่ปุ่นขาโปร่งรุ่นพับได้ที่ใช้กินข้าวทุกวัน อัครเดชก็ลุกขึ้นถอดเสื้อสูทแขวนไว้ข้างๆ ชุดนักศึกษาของเธออย่างถือวิสาสะ จากนั้นก็เดินไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ปวดฉี่จะแย่ หลับไปได้ยังไงวะตั้งหลายชั่วโมง

ห้องน้ำแคบๆ ทว่าสะอาดสะอ้าน ของใช้ในห้องน้ำก็มีแต่ของผู้หญิงทั้งนั้น แปรงสีฟันก็มีแค่อันเดียว แสดงว่าน้องหน้าหมวยคนนี้เธอยังไม่มีแฟนชัวร์ ส่วนเสื้อชั้นในตัวสีขาวที่ห้อยอยู่นี่ก็… คัพซี! ตัวเล็กนิดเดียวแต่นมใหญ่ชะมัด ตอนใส่เสื้อนักศึกษาตัวเล็กๆ ตัวนั้นนมคงจะล้นทะลักออกมาน่าดู

หลังจากที่ยืนจินตนาการอยู่ประมาณห้าวินาที อัครเดชก็เปิดน้ำตรงอ่างล้างหน้า อยากจะขอล้างหน้าล้างตาบ้วนปากให้สดชื่นสักนิดก่อนแล้วค่อยกินอาหารเช้า

เมื่อเท้าใหญ่ก้าวออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าเจ้าของห้องเธอได้รินน้ำเตรียมเอาไว้ให้เขาเรียบร้อยแล้ว น้ำเย็นๆ อย่างเดียวไม่พอ ยังมีกาแฟดำร้อนๆ วางอยู่บนโต๊ะอีกสองแก้ว พร้อมด้วยข้าวสวยสองจานที่วางประกบจานไข่เจียวอยู่ ตรงกลางโต๊ะยังมีกระปุกน้ำพริกวางอยู่อีกหนึ่งกระปุก แล้วก็ถ้วยเล็กๆ ที่มีหมูหยองอยู่เต็มถ้วย

ตามปกติอัครเดชทานอาหารเช้าที่จัดวางอย่างหรูหราในห้องอาหารของคฤหาสน์เดชาภิวัฒน์เพียงลำพัง เช้าวันนี้จึงค่อนข้างจะพิเศษแตกต่างจากทุกๆ วัน ที่สำคัญคือมีสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคอยนั่งกินเป็นเพื่อน

“พี่ชื่อเดช หนูชื่ออะไร” หนุ่มใหญ่วัยน่าเต๊าะรู้สึกเคอะเขินเล็กน้อยเมื่อเรียกแทนตัวเองว่าพี่ เขารุ่นนี้ส่วนเธอก็รุ่นนั้น จะให้เรียกว่าคุณอาไปเลยก็ยังได้

“ปกติหนูชอบทำอาหาร แต่ช่วงนี้หนูยุ่งก็เลยไม่ได้ซื้อของสดติดตู้เย็นไว้เลย มีแต่ไข่… น้ากินข้าวไข่เจียวไปก่อนนะ” น้ำเสียงสดใสเรียกเขาว่าน้าอย่างชัดถ้อยชัดคำพร้อมกับโปรยยิ้มหวานละมุนมองเขา สำหรับมะลิแล้วเขาคือหนุ่มรุ่นใหญ่วัยอบอุ่น ดูไม่มีพิษมีภัยและท่าทางใจดี

“เรียกน้าเลยเหรอ เรียกพี่ก็พอมั้ง ยังไม่อยากแก่” คนสูงวัยกว่าแกล้งทำหน้าเง้าหน้างออ้อนคนตัวเล็ก ส่วนมะลิพอเห็นแล้วก็แทบจะสำลักกาแฟดำ

“เอ่อ… น้าดีกว่ามั้งคะ หนูเป็นพวกเคารพผู้อาวุโส” น้ำเสียงหยอกเย้าที่แฝงแววก่อกวนดังขึ้นในขณะที่เจ้าของเสียงกรอกตามองบน ถ้าให้เดาเขาน่าจะมีผมขาวบ้างแล้วแต่ที่มองไม่เห็นคงเพราะเพิ่งไปย้อมมา

อัครเดชกระตุกยิ้มหรี่ตามองเจ้าของห้องที่เริ่มลงมือตักไข่เจียวใส่จานข้าวให้เขา ก่อนจะก้าวเดินมานั่งลงตรงข้ามเธอ

“กวนไม่ใช่เล่นนะเรา” เสียงทุ้มดังขึ้นเบาๆ ท่าทางเขาเอ็นดูเธออยู่ไม่น้อยเลย ใบหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอางระบายยิ้มกว้างจนตาหยี เวลาเธอยิ้มแล้วตาเป็นรูปสระอิเหมือนกับเขาไม่มีผิด!