ทัณฑ์เสน่หาโซ่อสูร

“ผมอยู่กับปริมเพราะว่าผมมีความสุข แต่ที่ผมยอมหมั้นก็เพราะมันเป็นความต้องการของคุณแม่ ...แต่ถ้าปริมไม่สบายใจที่เห็นผมสวมแหวนวงนี้ ผมก็จะถอดออกเวลาที่มาอยู่กับปริม” จับตัวเธอให้หันหน้าเข้าหาแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจังราวกับว่าสนใจความรู้สึกของเธอ ก่อนจะถอดแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายออกแล้วหย่อนมันลงในกระเป๋ากางเกง
“ไม่จำเป็นต้องถอดหรอกค่ะ เพราะถึงยังไงคุณก็มีคู่หมั้นแล้ว”
...ความจริงก็คือความจริง นิคาซิโอไม่ใช่หนุ่มโสดอีกต่อไป ความรู้สึกของเธอต่อจากนี้คงมีเพียงความขื่นขมตลอดเวลาที่อยู่กับเขา
“เลิกทำตัวงี่เง่าซะ ปริมลืมไปแล้วเหรอว่าตัวเองอยู่ในฐานะไหน อย่าร้องไห้ให้ผมเห็นอีก เพราะสิ่งที่ผมต้องการจากปริมคือความสุขกับความสบายใจเวลามาที่นี่ ...เอาไว้ถ้าปริมเลิกงี่เง่า ผมจะแวะมาใหม่”
...เธอรักเขาหมดใจจนยอมทำทุกอย่างเพื่อผู้ชายคนนี้ แล้วเขาล่ะ เคยรักเธอสักนิดบ้างไหม
++++
‘ถึงคุณนิค ปริมต้องขอโทษที่ไม่ได้โทรบอกด้วยตัวเอง ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณนิคมอบให้ แต่ว่าปริมเจอผู้ชายที่ดีกว่าคุณแล้วค่ะ เขาทั้งรวยและใจดีสุด ๆ ตามใจปริมทุกอย่าง อยู่กับเขาแล้วปริมมีความสุขมากกว่าตอนอยู่กับคุณ หวังว่าคุณนิคคงไม่โกรธปริมนะคะ ที่เลือกสิ่งที่ดีกว่าให้ตัวเอง ลาก่อนค่ะ ...ปริม’
กระดาษแผ่นนั้นถูกขยำแน่นจนเป็นก้อนเล็ก ก่อนที่เขาจะปามันทิ้งด้วยอารมณ์โกรธจัด
“สุดท้าย... เธอมันก็แค่ผู้หญิงหน้าเงิน!”
++++
“เธอตั้งใจปล่อยให้ท้องถูกต้องไหม ...คิดว่าฉันจะโง่เอาผู้หญิงขายตัวมาเป็นเมีย มาเป็นแม่ของลูกงั้นเหรอ เสียใจด้วยนะที่แผนจับผู้ชายรวย ๆ ของเธอมันไม่สำเร็จ”
“คุณนิค...ทำไมพูดกับปริมแบบนี้คะ” หัวใจของเธอหล่นวูบลงทันที ไม่คิดว่านิคาซิโอจะเป็นผู้ชายใจดำได้มากขนาดนี้ เธอทั้งผิดหวังและเสียใจที่ได้ยินคำพูดจากปากของเขาเมื่อสักครู่นี้
“ฉันไม่ได้ขอให้เธอท้องนะปริม แต่ก็เอาเถอะ...เดี๋ยวจะหาว่าใจดำ” เขาเปิดลิ้นชักแล้วหยิบเอาเช็คเงินสดออกมาเขียน วางมันลงบนโต๊ะแรง ๆ สายตาก็จ้องไปที่เธอแล้วพูดอย่างไม่สนใจความรู้สึก
“เอาเช็คนี่ไปขึ้นเงินซะ จะทำยังไงกับเด็กในท้องก็เรื่องของเธอ”
“แต่ปริมท้องกับคุณนะคะ เด็กในท้องเป็นลูกของคุณ”
“ฉันบอกชัดเจนแล้วไงว่าไม่เอาผู้หญิงขายตัวมาเป็นเมีย รับเช็คนี่ไปซะ แล้วอย่ามาให้เห็นหน้าอีก” เขาตบโต๊ะแรง ๆ พร้อมกับออกปากไล่ส่งเธออย่างคนไร้หัวใจ
เปมิการ้องไห้ออกมาอย่างไม่คิดจะอาย ในเมื่อพูดออกมาขนาดนี้ เธอคงไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้เขาฟังอีก คิดผิดจริง ๆ ที่มาขอความรับผิดชอบจากผู้ชายไร้หัวใจ ต่อจากนี้ไปเธอจะไม่มาให้เขาเห็นหน้าอีกเด็ดขาด
...เลิกคิดเลิกฝันอยากเป็นเจ้าสาวของเขาได้แล้ว! นิคาซิโอพูดออกมาเต็มปากว่าไม่มีวันยอมรับผู้หญิงอย่างเธอเป็นภรรยา เพราะฉะนั้นก็ควรหยุดเพ้อฝันลม ๆ แล้ง ๆ
++++
“เลว...เอาแต่ใจตัวเอง ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น คนอย่างคุณมันโคตรน่ารังเกียจที่สุด”
“ผมขอโทษ เดี๋ยวซื้อเครื่องใหม่ให้ อย่าร้องไห้เลยนะ ปริมยิ่งกำลังท้อง”
“สนใจด้วยเหรอคะ คุณสนใจฉันกับลูกด้วยเหรอ!”
++++
“ปริมทำเหมือนรังเกียจผม”
“ใช่...ฉันรังเกียจคุณ รู้แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันซะ” เธอรีบพาตัวเองลงจากเตียงตัวสั่นเทา ๆ แอบถอนหายใจออกด้วยความโล่งอกที่เขายอมหยุด
“ปริมเปลี่ยนไปมากเลยนะ มากเสียจน...ผมรู้สึกว่าเป็นคนละคนกับที่เคยรู้จัก” เขาเงยหน้าขึ้นบอก แววตาเจ็บปวดระคนผิดหวังที่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่ใจอยากให้เป็น
“เพราะคุณไง ฉันถึงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เข้มแข็งขึ้น ฉันเจ็บและเสียใจเพราะผู้ชายใจดำอย่างคุณมามากเกินพอแล้ว ...ไม่จำเป็นต้องมีคุณ ฉันกับลูกก็อยู่ได้”
“ไม่จำเป็นต้องมีผมก็อยู่ได้งั้นเหรอ เพราะว่าตอนนี้ปริมมีไอ้ผู้ชายคนนั้นแล้วใช่ไหม มันคงเสนอตัวเป็นพ่อให้ลูกของผมสินะ ถ้าอย่างนั้น...ผมฝากบอกมันด้วยว่าฝันไปเถอะ ตราบใดที่พ่อตัวจริงยังไม่ตายไปจากโลกนี้”
“งั้นคุณก็รีบตายสิคะ เพราะว่าปริมอยากได้เขาเป็นพ่อของลูก”
“ปริม!”
++++
นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ Please แต่หลังจากหมดสัญญาแล้ว นักเขียนจึงนำมาปรับปรุงและลงขายอีบุ๊กเอง ทดลองอ่านตัวอย่างดูก่อนได้นะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ
รัศมีมาศ