ทาสรัก (นิยายสั้น รักจนไม่รุ้จะรักอย่างไรอุปสรรคทำให้พลัดพราก)

“ยอดดวงใจของพี่...”
เขาพูดพร้อมกับนั่งลงใกล้ ๆ เธอและยกมือขึ้นเชยคางมนขึ้นมอง
“พี่คิดถึงเธอเหลือเกิน คิดถึงแทบทุกลมหายใจเข้าออกเธอเป็นอย่างไรบ้าง..คิดถึงพี่บ้างไหม...”
ชลิญญา มองหน้าเขานิ่ง ก่อนจะค่อย ๆ เมินหน้าหลบสายตาของเขา
“ถึงแม้หัวใจจะโหยหาสักแค่ไหน.. แต่ก็ไม่มีความสามารถที่จะไปหา.. เพราะรู้ดีว่า ไม่มีสิทธิ์.. แม้แต่จะคิดถึงเสียด้วยซ้ำไป.. ทั้งที่ใจ..อยากจะโบยบินไปหาใจแทบขาด....”
“ทูนหัวของพี่...”
เขารั้งร่างบางเข้ามาหาและกอดไว้แนบอกกว้าง ก่อนจะประทับปลายจมูกโด่งเป็นสันกับริมฝีปาก ได้รูปสีเข้มลงไปยังหน้าผากมนอย่างแผ่วเบาแต่นิ่งนาน
“ทูนหัวของพี่.. พี่รักเธอ..คิดถึงเธอห่วงเธอ.. พี่ตามหาเธอ.. แต่ไม่รู้เลยว่าเธอมารอพี่อยู่ที่นี่.. ถ้าพี่รู้.. จะไม่ยอมปล่อยเวลาให้มันนานได้ขนาดนี้.. พี่ขอโทษ.. ขอโทษนะจ๊ะคนดี.. ขอโทษนะจ๊ะ....”