ตำราวสันต์เล่มนั้นพี่สาวจะสอนเจ้าเอง

สวี่เจียเล่อเดินทางมาเมืองหลวงเพื่อฝากตัวเป็นศิษย์หมอหลวง ซึ่งเคยเป็นคนบ้านเดียวกับเขา
แต่ตำราเล่มแรกที่อาจารย์มอบให้กลับกลายเป็น “ตำราวสันต์” ยังไม่ทันได้เปิดอ่าน เพื่อนที่สอบผ่านจอหงวนก็ลากเขาไปฉลองที่หอนางโลม โดยที่เขาหยิบตำราเล่มนั้นไปด้วย เมื่อไปถึงแล้วใครจะคิดว่าเจ้าของหอนางโลมจะฉกตัวเขาที่ไม่รู้ภาษาไปอยู่กันสองต่อสอง แล้วยังคิดจะสอนตำราวสันต์ให้เขาอีกด้วย ทั้งๆ ที่นางรู้เรื่องราวราคะมากมาย แต่เหตุใดนางจึงกลายเป็นสาวพรหมจรรย์ เขาหรือนางกันแน่ที่ควรสงวนเนื้อสงวนตัว

“ที่ผ่านมาท่านหยอกเย้าข้าที่ไม่รู้ประสาด้วยความสนุก ท่านไม่คิดบ้างหรือว่า ในวันที่ข้าเรียนรู้ตำราวสันต์จนกระจ่างแล้ว จะไม่คิดบัญชีกับท่าน”
“ปล่อยข้านะ! เจ้ากลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เอาหนุ่มน้อยใสซื่อของข้าคืนมา”
มือเรียวทุบบ่าของเขา แล้วดิ้นรนไปมา ทว่ากลับทำให้ร่างกายเสียดสีกันมากขึ้น จนความเป็นชายของเขารู้สึกปวดร้าว ปลดปล่อยเสียงครางด้วยความเสียวซ่าน
“ตอนนี้ข้าอยากเป็นบุรุษของท่านจนใจจะขาดแล้วขอรับพี่สาว”
“สวี่เจียเล่อ! เจ้ากลายเป็นจิ้งจอกราคะไปแล้วหรือไร”
หญิงสาวมองเขาอย่างไม่พอใจ ต่อให้เขาเป็นบุรุษของนาง แต่ในเมื่อนางยังไม่พร้อม เขาก็ต้องรู้จักรอคอย
เมื่อเห็นว่านางเกิดโทสะแล้วจริงๆ ชายหนุ่มจึงยอมปล่อยให้นางกลิ้งกลับไปนอนที่เดิม แต่ก็ขยับตะแคงหันมามองนางด้วยแววตาใสซื่อดังเดิม
“ท่านไม่รัก ไม่เอ็นดูข้าแล้วหรือ”
“...”
บุรุษที่จ้องจะกลืนกินนางเมื่อครู่หายไปไหนเสียแล้ว กลับมาเป็นหนุ่มน้อยน่ารังแกคนเก่าจนนางปรับตัวไม่ทัน เขาสมควรได้รับฉายาว่าจิ้งจอกพันหน้าเหลือเกิน

ป.ล. นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักหวานใส(?) อบอุ่นหัวใจ สไตล์พี่สาวกินเด็ก สุขนิยม คลั่งรัก ร้อนแรง NC20+