แด๊ดดี้ของหนูอยู่นี่ไง

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงในความมืดมิดเท่านั้น แต่กลับสร้างปัญหาใหญ่โตตั้งมากมายเอาไว้ให้เธอรับผิดชอบเพียงลำพัง

โปรย..
ภาพคืนนั้นผุดขึ้นมาในความมืดมิดอีกครั้ง เสียงร้องไห้คร่ำครวญ ขอความเห็นใจไม่ช่วยให้ชายนิรนามหยุดล่วงล้ำความบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอได้เลย

"จะร้องไห้ทำไมล่ะ นัดพี่ออกมาเองไม่ใช่เหรอ?" เสียงในความมืดเอ่ยถาม น้ำเสียงทุ้มบีบหัวใจร่างที่กำลังถูกทำรายจนย่อยยับ

"หนูไม่ได้นัดใคร หนูมาหาเพื่อน หนูเจ็บ!! พี่ปล่อยหนูไปเถอะ" ร่างที่โดนตรึงไว้ด้วยท่อนกายแข็งแกร่ง นอนร้องไห้แทบเสียสติ

แต่ก็ไม่เป็นผลกับคนที่กำลังกระทำย่ำยีเธอเลย เขายังโหมกระหน่ำเรี่ยวแรงกระแทกกระทั้นลงบนร่างเล็ก ความเจ็บปวดแผ่ซ่านจนน้ำตาไหลอาบแก้ม

"อย่าคิดเข้ามาทำให้ครอบครัวคนอื่นพังอีกเข้าใจไหม..อันธิกา" มือหนาผลักร่างเล็กออกห่าง เมื่อน้ำอุ่น ๆ พุ่งร้อนผ่านเข้าไปอยู่ในกายที่อ่อนระทวย "ไปหาเหยื่อรายใหม่เถอะ ธรณ์มันไม่เอาเธอแล้วหละ เพราะมันไม่กินของเหลือเดนจากฉัน"

ร่างกำยำที่อยู่ในความมืดนานนับชั่วโมงลุกขึ้นไปเปิดไฟ เผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา