เสน่หาดาราพราว ชุด แก๊งนางร้าย

ผู้หญิงสวย เริ่ด เชิด เก่งอย่างเธอ เกลียด "คู่อริ" เข้ากระดูกดำ เกลียด...เกลี๊ยด...เกลียดมานานตั้งแต่อนุบาล ไม่ใช่เพิ่งจะเริ่ม ใครหน้าไหนมาบอกว่าเกลียดสิ่งไหนได้สิ่งนั้น ดาราพราวจะเอาส้นสูงสีแดงสี่นิ้วตบให้ปากแหก ก็เธอน่ะนางเอก จะเป็นนางร้ายสุดๆ ก็ตอนที่อยู่กับนายผู้การปากร้ายคนนี้นี่แหละ เกลียดนัก...คนรู้ทัน เกลียดนัก...คนที่เห็นเธอไม่สำคัญ!

“ของแก”
“สวยจังเลย” ว่าแล้วคุณซูเปอร์สตาร์ก็รับมาทั้งรอยยิ้ม ไม่เท่านั้นเธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังพองโต ทั้งที่เมื่อก่อนได้ดอกไม้ราคาแพงจากคนอื่นมามากมาย แต่ทำไมเธอรู้สึกว่าช่อกุหลาบช่อนี้กลับทำให้เธอมีความสุขเหลือเกิน
“ในชีวิตฉัน ไม่เคยยอมคุกเข่าให้ใคร แต่จะมีสี่ครั้งสำคัญในชีวิตที่ฉันจะทำ ครั้งแรกคุกเข่าเพื่อต่อหน้าพระพักตร์ในวันรับพระราชทานกระบี่ตอนเรียนจบ ครั้งที่สองคุกเข่าเพื่อกราบพ่อกับแม่ในวันเดียวกัน ครั้งที่สาม...” กฤษดาคุกเข่าลงตรงหน้าดาราพราว เป็นผลให้น้ำใสๆในดวงตาของเธอค่อยๆปรากฏขึ้น แต่มันเป็นสิ่งที่มาพร้อมกับรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ดาราพราวก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเธอถึงได้ยิ้มและน้ำตาไหลไปด้วยได้
“ฉันจะคุกเข่าให้กับผู้หญิงที่ฉันรักในวันที่ฉันขอเธอแต่งงาน”
“แล้วครั้งที่สี่?”
“คุกเข่าใส่รองเท้านักเรียนให้ลูกของฉันกับแกในวันแรกที่เค้าไปเรียนหนังสือ”