นักสืบตายแล้ว 5 (ฉบับนิยาย)

ผม คิมิสึกะ คิมิฮิโกะ อดีตผู้ช่วยยอดนักสืบ
การเริ่มต้นครั้งที่สองมาพร้อมกับประโยคคำถามที่ว่า
“นายคือยอดนักสืบใช่มั้ย”
มันเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อนในห้องเรียนยามโพล้เพล้
และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ผมจำต้องสลัดความเฉื่อยชาทิ้ง
เพื่อทำหน้าที่ผู้ช่วยนักสืบให้กับเพื่อนสาวร่วมชั้นเรียน
หลังจากนั้น—เธอกอดผม ดุด่าว่ากล่าว ร้องไห้ใส่ และยิ้มให้ผม
อีกทั้งยังสาบานกับผมว่าจะไม่ชิงตายไปเสียก่อน
เราไล่ตามความปรารถนาซึ่งขัดต่อกฎของโลกด้วยกัน
ต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกับศัตรูตัวร้ายร่วมกัน—
กระทั่งความตายพรากเราสองจากกัน
และเป็นอีกครั้งที่ผมเป็นฝ่ายรอดชีวิต
ความจริงข้อนั้นผลักผมให้จมดำดิ่งลง แต่แล้ว—
“ผู้ช่วย เราออกเดินทางเพื่อช่วยเหลือเพื่อนพ้องอีกครั้งกันเถอะ...”
เฮ้อ จริงๆผมแอบคิดว่าถ้าเรื่องราวของพวกเราจบลงตรงนี้มันก็ไม่แย่นะ
ในเมื่อผู้ช่วยได้ยอดนักสืบกลับคืนมาแล้ว
ก็เท่ากับว่าเรื่องราวได้เดินทางมาถึงจุดที่เรียกว่า
แฮปปี้เอนดิ้งแล้วไม่ใช่เหรอ