พลั้งเหรอ (เลย) เผลอรัก

ธาราทิพย์ เมาหนักในคืนงานเลี้ยงฉลองสละโสดของแฟนคนแรกและคนเดียวของเธอ ที่ไม่รู้ว่าเขาไปทำเพื่อนของเธอท้องตอนไหน แน่นอนว่าเพื่อนกันทำกันได้ลงคอ หญิงสาวจึงดื่มจนเมามายและตื่นขึ้นในกระท่อมกลางป่าที่ไหนสักแห่ง
เธอพยายามหนีแต่คนที่กักขังเธอขอให้อยู่แบบสงบที่นี่ไปก่อน เธอจะอยู่อย่างสงบได้อย่างไร เพราะต้องไปร่วมงานเลี้ยงงานแต่งงานให้ได้ ธาราทิพย์จะหนีออกมาได้ง่าย ๆ หรือไม่ ในเมื่อถูกขังอยู่ที่ในบ้านกลางป่าแบบนั้น
ร็อก ศิงขริน โรเจอร์ จำต้องเลยตามเลย ยอมตามน้ำ ตามสถานการณ์ไปเมื่อถูกจับมัดมือชกให้คุมผู้หญิงหุ่นเซ็กซี่ขยี้ใจที่บ้านในป่าลึก
เขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เธอออกไปรังควานงานแต่งงานที่กำลังจะจัดขึ้น
อีกคนพยายามหนี อีกคนก็ทำทุกทางไม่ให้หนี
คนแปลกหน้าสองคนร่วมบ้านเดียวกันที่กลางป่า จนพลั้งเผลอกายให้กันและกันในค่ำคืนที่แสนอ่อนหวาน หรือบางทีอาจพลั้งหัวใจไปแล้วก็ได้

บางช่วงจากเนื้อหา

“ผมไม่ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี่หรอกนะ ผมรู้ว่าผู้หญิงไทยถือเรื่องพรหมจรรย์ และถ้าคุณต้องการให้ผมรับ...”
ธาราทิพย์เบื่อจะฟังจึงบอกขัดเขาไปว่า “หยุดเถอะ น้ำเน่าชะมัดเลย”
ร็อกนิ่งเงียบไป อึ้ง ตกใจไม่น้อยกับท่าทีของเธอ ธาราทิพย์หันไปทางอื่นด้วยอารมณ์โมโหและหงุดหงิดก่อนจะหันไปหาเขาอีกครั้ง “ได้ เอาเงินมาสิ สินสอดที่ฉันเคยคิดไว้ว่าจะเรียกหากมีคนมาขอแต่งงาน”
“เท่าไร”
“พันล้าน” เธอบอกจำนวนเงินออกไปก่อนบอกสกุลเงินต่อในตอนท้าย “ยูโร”
ร็อกเงียบไปเกือบครึ่งนาทีแล้วบอกกลับมา “ถึงว่า คุณถึงยังซิง”
ธาราทิพย์ได้ยินก็หมดความอดทนลุกขึ้นจนผ้าห่มที่คลุมตัวไว้หลุดร่นจนเห็นร่างกายของเธอ
“ผมมีไม่ถึงหรอก ตอนนี้มีอยู่พันเดียว เอาไปก่อนได้ไหม”
“ทุเรศ ไอ้ฝรั่งทุเรศ พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”
“ได้ ลุกขึ้นเถอะ ไหวไหม”
“ยังมีหน้าถามอีกว่าไหวไหม”
ธาราทิพย์บ่นแล้วปัดมือของเขาออก ข่มอาการเจ็บที่แกนกลางกายแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ อาบล้างเนื้อตัวจนสะอาดก่อนออกมาในผ้าเช็ดตัว ก็เห็นเขาถือชุดรอท่าเธออยู่