ช่อฟ้าดาริณ

นางสีดา นางในวรรณคดีที่ขึ้นชื่อว่างดงามที่สุด เช่นเดียวกับ ‘เพียงฟ้า’ สตรีที่งดงามสะดุดตามากกว่าผู้ใดจนทำให้เธอได้รับตำแหน่งนางสาวสยามประจำปี ๒๔๘๑ โชคชะตาได้นำพาเธอเข้ามาพบกับ ‘หม่อมเจ้าหญิงวริณลดา’ สตรีสูงศักดิ์นักเรียนนอกที่สง่างามทุกกระเบียดนิ้วจนกลายเป็นผู้ที่ถูกจับตามองที่สุดในพระนคร เพียงฟ้าได้มีโอกาสรำถวายในงานเลี้ยงต้อนรับท่านหญิงลดา แต่หากการรำถวายมิใช่เพียงการทำตามหน้าที่เพียงอย่างเดียว ในเมื่อนางรำพ่วงตำแหน่งนางงามผู้นี้มีใจปฏิพัทธ์ต่อสตรีสูงศักดิ์เช่นเดียวกันกับอีกคน ด้วยยศฐา ฐานันดร และชนชั้นทางสังคมที่แตกต่างทำให้สตรีทั้ง ๒ มิสามารถทำทุกอย่างได้ตามใจ ถูกต้อง หรือ ถูกใจ ไฉนช่างเลือกยากเหลือเกิน เหตุใดจากการแค่รับบทนางสีดาในการแสดงกลับต้องมาเป็นนางสีดาลุยไฟเพื่อพิสูจน์รักในชีวิตจริง



“หม่อมฉันอยากทราบว่าฝ่าบาททรงคิดอย่างไรกับหม่อมฉันกันแน่เพคะ”

“หากเธออยากได้ยิน มิคิดหรือว่าฉันก็อยากได้ยินเช่นกัน”

“หม่อมฉันขอประทานอภัยที่พึงใจในตัวฝ่าบาทเช่นคนรักเพคะ”

“ปากหวาน”



"หากจะจุมพิตต้องตรงนี้ มิใช่มือ"