พ่อทูนหัวผมทอง

“ทำอะไรให้ทานหน่อย” แอรอนบอกเธอทันทีที่เดินเข้าบ้านมา
ฟังเหมือนสั่งมากกว่าขอร้อง จนเธอต้องหันมามอง

“ที่ธนาคารอันดับหนึ่งของโลก เขาไม่มีอาหารกลางวันให้ผู้บริหารระดับสูงทานหรือคะ”
เธอประชดเขา

“มี แต่ติดประชุม เสร็จแล้วรีบออกมา
กลัวไม่ทันบ่าย 3 เลยไม่ได้ทานอะไร หิวแล้ว เร็วๆสิ”
ไม่พูดเปล่า เขาถึงกับจับไหล่ทั้งสองข้างของเธอแล้วคอยดันตัวเธอให้เดินไปที่ห้องครัวทันที

“นี่คุณรู้ไหม ตลอดทั้งวันฉันต้องผัดก๋วยเตี๋ยวหมดไปกี่จานกว่าจะเลิกงาน
แล้วยังต้องมาทำกับข้าวให้คุณทานอีกเนี่ยนะ
ผู้ช่วยก็ไม่มี เงินก็ไม่ได้ แถมยังต้องยืนต่ออีก”
หญิงสาวพูดไปเรื่อยๆ ขณะที่เขาคอยผลักเธอเดินไปที่ห้องครัวจนสำเร็จ

“พูดมาก ทำมาแล้วกัน แต่อย่าทำผัดไทยนะ ผมไม่ทาน”
ชายหนุ่มพูดออกไป โดยไม่ทันได้คิดว่าหญิงสาวนั้นอารมณ์จะขึ้นง่ายแค่ไหน
ถ้าเขามาพูดดูถูกผัดไทยของเธอ ถึงขนาดห้ามเธอทำให้เขาทานเสียด้วย

“ปากดีนัก อย่าทง อย่าทาน มันเลย
ฉันไม่ทำอะไรให้คุณทานทั้งนั้นแหละ
คนปากเสีย ปากปีจอ อดไปเถอะ”