เพียงใช่ฝัน

“ตอนนี้พราวอยู่ที่ไหนเหรอ พี่มีเรื่องอยากคุยได้ไปหาได้มั้ยครับ หรือนัดเจอได้รึเปล่า”
ไม่ต้องมาหรอก เป็นคำที่ผุดขึ้นมาทันทีในความคิดพร้อมๆกับใจที่เต้นแรงโดยฉับพลัน แต่ไม่สามารถพูดออกไปแบบนั้นได้ มันไร้มารยาทเกินไป
“พอดีพราว ออกมาข้างนอกค่ะ” ตอบไปแล้วแทบจะกัดลิ้นตัวเองทันที เป็นคำตอบปลายเปิดกว้างมากเลยยัยพราว
“พี่พอจะแทรกคิวพราววันนี้ได้มั้ยครับ” รู้แหละว่าเสียมารยาทรู้แหละว่ารุกเธอเกินไป แต่คนมันร้อนใจจะให้อยู่เฉยคงไม่ได้
“พราว...เอ่อถ้าพี่ดลมีเรื่องด่วนคุยทางนี้ตอนนี้ได้เลยนะคะ พราวสะดวกอยู่ค่ะ”
“พี่ อยากเจอพราวครับ”

-------------------------------------------------------------


“พราวทำให้พี่เสียคน”
“หืมม อะไรนะคะ” ประโยคนั้นทำเอาคอแทบเคล็ดเพราะเงยหน้าขึ้นมองคนพูดด้วยความเร็วเกินไป พูดออกมาได้คนบ้านี่
“พี่พยายามเก็บไม้เก็บมือจากหนูแล้วคนดี แต่หนูน่ารักจนอดใจไม่ไหวคราวหน้าคราวหลังอย่าไปยิ้มหวานให้ผู้ชายคนไหนนะครับ”
“เกี่ยวอะไรกันละคะ พราวไม่ได้ทำอะไรเลยพี่ดลนั่นแหละที่ เอ่อ ที่..ต้องจัดการความรู้สึกตัวเอง”
“พี่จัดการอยู่ตลอดเลยนะ”

__________________________________________



กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจนะคะ เรื่องนี้เป็นสั้นไม่เน้นสาระ แต่เน้นความรัก^^

-- ซื้อผ่าน Web จะถูกกว่านะคะ--

ขอบคุณค่ะ