เด็กดีของอาเชน

"วา หรอเนี่ย โตขึ้นเยอะจนอาเกือบจำไม่ได้เลยนะเนี่ย มา มาให้อากอดที"

"วาคิดถึงคุณอานะครับ" ริมฝีปากนิ่มแตะลงที่ข้างพวงแก้มของผู้เป็นอา รอยยิ้มฉีกออกกว้างโชว์ให้เห็นร่องบุ๋มบนแก้มยิ่งดูแล้วก็ยิ่งน่ารัก
............

"คุณอากินไส้กรอกไหมครับ เดี๋ยววาป้อน" วาใช้ไม้จิ้มไส้กรอกออกมาจากถุง แล้วหันไปถามคนที่ขับรถอยู่

"อันเล็กจัง"

"ครับ พอดีว่าวาหยิบอันเล็กมาน่ะครับ คุณอาไม่ชอบกินไส้กรอกอันเล็กหรอครับ"

"ครับ อันนี้มันเล็กไป ใหญ่สู้ของอาไม่ได้เลยด้วย"
..........

"อ้ะ...อาเชน อื้อ...วารู้สึกแปลกๆ น่ะครับ" วาตัวสั่นระริก เขารีบยกมือขึ้นมาเกาะกุมที่มือของอาเชนเอาไว้

"เดี๋ยวมันจะดีเองนะวา วาเชื่ออาใช่ไหม" เสียงทุ้มแต่นุ่มจนดูน่าฟังพูดปลอบเพื่อให้หลานชายคลายความกังวลลง วาพยักหน้ารับเพราะเขาเองก็เชื่อใจอาเชนเช่นกัน