เงื่อนเสน่หา (นิยายสั้น ปมซ้อมปม)

แก้วกันยาเดินตรงไปที่ประตูห้องนั้นแล้วลองหมุนลูกบิดปรากฏว่าสามารถดึงเปิดออกอย่างง่ายดาย เธอจึงส่องไฟเข้าไปเห็นมีบันไดจริงอย่างในฝัน
เธอรวบรวมความกล้าก้าวขึ้นบันไดนั้นอย่างช้า ๆ จนไปถึงชั้นบนสุด เป็นห้องใต้หลังคา เธอยื่นมือผลักประตูเข้าไป แต่แล้วก็ต้องยกมือปิดจมูก เพราะทั้งฝุ่นละองต่างกรูกันออกมา
เธอก้าวผ่านเข้าไปแล้วผลักหน้าต่างให้เปิดออก เพื่อไล่กลิ่นอับของห้องก่อนจะสอดส่ายสายตามองดุทุกอย่างในห้องนั้น เป็นห้องเล็ก ๆ มีตู้เก็บของและมีภาพถ่ายของสุญาดาที่คว่ำหน้าลงอย่างไม่มีใครคิดจะสนใจ
ปลายนิ้วมือเรียวสะอาดยื่นหยิบโน้นจับนี่เพื่อจะหาสมุดเล่มนั้นที่เธอเห็นในฝัน และแล้วเธอก็ได้เห็น เป็นสมุดบันทึกสีแดงที่สอดอยู่ในลิ้นชักชั้นสุดท้ายของตู้ไม้สักที่เก่าแก่
เธอค่อย ๆ เปิดสมุดเล่นนั้นออกอ่าน เป็นลายมือที่เขียนเอาไว้อย่างลวก ๆ แต่ก็อ่านง่าย