หัวใจนี้ให้เธอครอง

"เป่าเป้ย "

"หยุด!!!! หยุด!!!! หยุด เขาตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ.

"คำคำนี้ มันไม่มีความหมายกับผมอีกต่อไป " เสียงณดลดังออกไปข้างนอก จนคนข้างนอกที่ยืนฟังอยู่ถึงกับชะงัก

"จำไว้ว่า!! ผมไม่มีคน ชื่อ จาง ฉิน เหว่ย ในหัวใจของผมอีกต่อไป"

"คุณจงรักษาชีวิตของแม่หนูน้อยคนนี้ไว้ให้ดี ฉันจะไม่มีวันให้คุณมีความสุข"

"หยุดได้แล้ว คุณจาง ฉิน เหว่ย คุณมีความสุขมากนักหรอ ที่ทำร้ายคนที่คุณรัก คุณทำร้ายคุณดลมามากพอแล้ว" ณัฐรวีอดที่จะไม่ยุ่งเรื่องนี้ เพราะเธอมีส่วนทำให้ จาง ฉิน เหว่ยเครียดแค้น

"และจำไว้ด้วยว่า ไม่ต้องมาห่วงฉันแทนคุณดล เพราะทุกวันนี้ฉันมีคุณดลอยู่เคียงข้างกาย แต่คุณสิน่าเสียดาย ไปคว้าสามีรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อคงมีความสุขมากสินะ แต่ฉันมองว่าคุณไม่มีความสุข เพราะเป็นที่รู้กันดีอยู่ว่าคุณปรีชาพลเป็นเสือผู้หญิง คงไม่หยุดที่คุณอย่างแน่นอน คุณถึงได้ดิ้นรนกับมาหาคนรักเก่า"

เธอพูดและยิ้มให้คนตรงหน้าถึงความสะใจของเธอ ที่มองเห็นกับสภาพความเป็นอยู่ที่ดูหรูหร่า แต่หาความสุขไม่เจอ

"ณัฐต้องขอบคุณ คุณจาง ฉิน เหว่ย นะคะที่ส่งคนดีๆ อย่างคุณดลมาให้ณัฐ"

"ณัฐจะดูแลคุณดลอย่างดี อย่างที่คุณดลไม่เคยได้รับจากคุณ เพราะฉันกำลังจะตั้งครรภ์กับคุณณดลคะ"

เธอสะท้อนทุกสิ่งที่ จาง ฉิน เหว่ยกระทำกับณดลทุกอย่างในวันที่ณดลเจ็บปวดที่สุด