SOS ใครก็ได้ช่วยผมออกไปที เล่ม 1

ผมตื่นขึ้นมาแบบงงๆเพราะย่านราคาแพงแบบนี้มันจะมีไก่ขันได้ที่ไหนกันล่ะแต่เมื่อผมลืมมองรอบๆผมก็ตกใจกับสิ่งที่เห็นเพราะผมตื่นมาในที่ๆ ผมไม่รู้จักเลยแล้วนี่มันอะไรกันทำไมพวกเขาถึงแต่งกายเหมือนละครเรื่องที่ดังเมื่อสองปีที่แล้วเลยนี้?!หรือนี่มันจะเป็นการแกล้งอะไรกันกับผมเพื่อต้อนรับประธานบริษัทแต่ผมไม่ตลกเลยนะ

“เราจะช่วยฟื้นฟูธุรกิจโรงรับชำเราบุรุษที่แกทำอยู่รุ่งเรืองเหมือนเมื่อก่อนไม่สิมากกว่าเมื่อก่อนก็ยังได้แต่ต้องแลกกับที่อยู่ของเรานะ”
“หืม?มันจะเป็นไปได้หรือ?ที่นี้มันจะใกล้จะไปไม่รอดแล้วนะแล้วมันจะไปต่อยังไงหรือในเมื่อตอนนี้เราไม่มีหญิงสาวที่จะปรนเปรอชายหนุ่มที่เข้ามาในโรงนี้ได้เลยนะ”
“เราก็ให้ผู้ชายอย่างเราปรนเปรอก็ได้แล้วนิถือว่าเปิดตลาดใหม่แก่คนแถวนี้”
“เจ้าจะทำอย่างไรแล้วใครจะยอมเข้ามาบริการพิศดาลกันอย่างนี้ละ”
“ก็ง่ายๆคนที่จะเข้ามาก็ต้องอยากลองของใหม่กันทั้งนั้นขนาดแกยังมีคนรักเป็นเพศเดียวกันเลยจริงไหมล่ะ”หลังจากที่ผมพูดประโยคนี้จบลงสีหน้าอินก็ครุ่นคิดกับสิ่งที่ผมพูดออกมาแล้วพูดตอกกลับว่า
“แล้วใครจะทำหน้าที่นี้กันหรือ”
“ก็คงต้องโอนน้อยออกกันแล้วล่ะว่าใครจะต้องไปทำแต่งานมันจะหนักเกินไปสำหรับคนเดียวถ้าเกิดลูกค้าเราเพิ่มขึ้นมากระทันหันเพราะฉะนั้นตอนนี้เราไม่มีต้นทุนอะไรเลยและอันดับแรกนะเราก็ต้องหาคนเพิ่ม
.
.

ผมฉุดมือมาถามเรื่องราวเพิ่มเติมของคนที่หายตัวไปเพราะนั่นอาจเป็นเบาะแสเดียวที่อาจจะพาผมออกจากยุคนี้ได้

.
.

“ทุกคนรู้แล้วใช่ไหมว่าถ้าเราทำแบบนี้ลงไปเราอาจต้องขึ้นเรือลำเดียวกันนะ”