เมียเกรดต่ำ

หัวใจของ ‘ปาลิน’ ปริร้าวประดุจเครื่องแก้วหล่นแตก

เมื่อผู้ชายที่หล่อนรัก ‘ฆ่าหล่อนให้ตายทั้งเป็น’ ด้วยการ ‘แต่งงาน’ กับหญิงอื่น…

แม้หล่อนจะเป็นคนที่ ‘ชลาคม’ เลี้ยงดูเอาไว้เพราะ ‘ความเวทนา’

แต่ลึกๆ แล้วหล่อนยังหวังให้ชายหนุ่มเหลือบแลหล่อนสักเสี้ยว เหลียวแลหล่อนสักครั้ง

ทว่าหล่อนก็เป็นได้แค่ ‘ผู้หญิงในความลับ’ มีค่าไม่ต่างอะไรกับเมียบำเรอเกรดต่ำ… ของเล่นฆ่าเวลา… สินค้าที่เขาหิวเมื่อไรก็แวะมา… แล้วแต่จะจำกัดความ!

สุดท้ายหล่อนก็โดนเขา ‘เขี่ยทิ้ง’ อย่างไม่ไยดี!

จบความสัมพันธ์สองปีที่อยู่ร่วมกันมา!...

หัวใจหล่อน ‘ขาดวิ่น แหลกกระจุย’ โซมเลือดโซมหนองเหลือแต่ซาก!

ในขณะที่เขานั้นอิ่มเอมเปี่ยมสุขกับภรรยาผู้เพียบพร้อมที่เขาเลือกเป็น ‘คู่ชีวิต!’

-----

“ตอนนี้ฉันมีผู้หญิงที่อยากจะใช้ชีวิตคู่ด้วยแล้วซึ่งคนคนนั้นไม่ใช่เธอ”

ปาลินยิ้มแห้งแล้งส่งให้ ก้อนแข็งๆ ตีขึ้นจุกอก หัวใจคล้ายหยุดเต้นทว่าไม่ใช่… เพราะมันยังเต้นหล่อนถึงลิ้มรสความเจ็บปวดทุกอณูอยู่อย่างนี้

“คุณเคียงรักเธอเหรอคะ”

หล่อนอยู่อย่างไร้ค่ามานานเหลือเกิน แต่หล่อนจะไม่อยู่อย่างตายทั้งเป็นไปตลอดชีวิต นับจากวันนี้ไปอีกหกวัน หล่อนจะซึมซับความทุกข์ความสุขเอาไว้ให้มาก

จะระลึกอยู่เสมอว่าต้องเจียมเนื้อเจียมตัว เจียม! กะลาหัวว่าอย่าได้ริอ่านไปรักคนสูงส่งเกินเอื้อมอย่างชลาคม สิริวัฒน์ ต่อไปอีกเด็ดขาด!

หล่อนต่ำเตี้ยเรี่ยดินหล่อนรู้ หล่อนเกรดต่ำจบแค่ม.หกเพราะไม่มีปัญญาส่งเสียตัวเองเรียนเทียบกับว่าที่ภรรยาของเขาไม่ติด

แต่ถึงอย่างนั้น… หัวใจหล่อนไม่ได้เลวทรามชั่วช้า

มันมีเลือด มีเนื้อ มีความรู้สึก เจ็บได้ร้องไห้เป็นกระทั่งรักคนเย็นชาเช่นเขา! หล่อนหวังว่าความผูกพันใกล้ชิดอาจทำให้ชลาคมเหลือบแลหล่อนบ้าง

แต่วันนี้หล่อนรู้แล้ว… ว่าหล่อนมันก็เป็นได้แค่นี้!

เขาไม่เคยมองหล่อนดี สุดท้ายก็เป็นแค่ ‘อีตัว’ ที่เขาเลี้ยงดูไว้เพราะความเวทนา!

“รักไม่รักมันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอเลยปุ่ม” ชลาคมเปลี่ยนมาจับสองไหล่เล็กเอาไว้มั่น ดวงตาจดจ้อง ขณะกล่าวแน่วแน่ “เรื่องระหว่างเรามันไม่มีวันเป็นไปได้ ฉันนับถือน้ำใจเธอในส่วนที่เธอปรนนิบัติฉันเป็นอย่างดี แต่นั่นไม่ได้ทำให้ฉันซึ้งจนกลายเป็นคนหน้าหนาถึงขนาดคว้าผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นคู่ชีวิต”

-----

ปาลินยืนขึ้น กวาดตามองเพนท์เฮ้าส์ที่หล่อนใช้เป็นที่ซุกหัวนอนมานานสองปีกว่า มีความทรงจำทั้งดีและไม่ดีคละเคล้ากันไป

หล่อนอดไม่ได้ที่จะอาวรณ์แต่หล่อนต้องไปแล้ว…

รักเหลือเกินหากหล่อนกับชลาคมต่างชั้นเหมือนอยู่กันคนละซีกโลก

หนทางข้างหน้าหล่อนไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไรบ้าง แต่หล่อนจะไม่มีวันยอมแพ้ต่อโชคชะตา

ถึงล้มก็ต้องลุก ถึงลุกไม่ไหวหล่อนก็จะคลานเอา ชีวิตคนเราชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน วันนี้จนพรุ่งนี้อาจรวยก็ได้…

หากเก็บเงินได้สักก้อนหล่อนคงมีหน้าร้านขนมไทยเป็นของตัวเอง

อนาคตอาจจะประสบความสำเร็จอยู่สุขสบายเป็นเศรษฐีก็ได้ใครจะไปรู้จริงไหม ความมุ่งมั่น มุมานะ อุตสาหะไม่เคยทำร้ายใคร

เทวดาไม่กล้ารับประกันแต่สิ่งที่หล่อนกำลังทำเป็นเครื่องการันตีแล้วทั้งหมด

หล่อนขอบคุณที่ช่วงชีวิตหนึ่งชลาคมสอนให้หล่อนรัก สอนให้หล่อนเจ็บปวด อีกทั้งยังสอนให้ซึ้งว่าหล่อนควรเจียมกะลาหัว

หล่อนไม่ลืมในส่วนดีๆ ที่เขาทำ แต่เรื่องแย่ๆ ร้ายๆ หล่อนจะโยนโครมทิ้งไว้ข้างหลัง ไม่แบกเอามาบั่นทอนชีวิต ทว่าหล่อนจะสลักแน่นเอาไว้ในหัวจิตหัวใจว่า…

เพราะครั้งหนึ่งเขามองหล่อนเกรดต่ำ หล่อนจึงโดนเขี่ยทิ้งไม่ต่างจากสิ่งเหม็นเน่าฉาวโฉ่ไร้ค่าปราศจากราคา!

หล่อนเดินหน้าเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว หล่อนจะไม่หันหลังกลับอีก

หล่อนรักเขามาก แต่มันถึงเวลาแล้วที่หล่อนควรรักตัวเองเสียที

สู้!

หล่อนต้องสู้เพื่อตัวหล่อนเอง!

-----

:: หมายเหตุ ::

- โหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อเด้อ ไม่ตรงไทป์จะได้ไม่รู้สึกเสียดายเงินค่ะ หรือทดลองอ่านรายตอนใน readawrite ค่ะ

- ท่านไหนที่เคยอ่านออนไลน์มาแล้ว รบกวนอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น เพราะมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาหลายจุดค่ะ

- ระบบ apple ios กดซื้อผ่าน safari หรือ www.mebmarket.com เพื่อราคาที่คุ้มค่ากว่า แล้วค่อยกลับมาอ่านในแอปพลิเคชัน meb นะคะ