ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ พระเจ้า

คนอื่นเขาทะลุมิติไปพร้อมกับพรวิเศษและตัวช่วยมากมาย
แต่ทำไมพอเป็นผมถึงมีแค่แว่นขยายติดตัวมาล่ะ
ใช่! คุณอ่านไม่ผิดหรอก สิ่งที่ติดตัวผมมามันเป็นแว่นขยาย
แว่นขยายจริง ๆ ไม่ใช่แว่นกันแดดหรือกล้องจุลทรรศน์ แน่นอน
แล้วสิ่งที่ส่งผมมายังโลกแปลกประหลาดนี้ ไม่ใช่เทวดาหรือยมทูตหรอกนะ
แต่มันคือโปรแกรมอัจฉริยะของบริษัทผมเอง แต่สิ่งที่ผมไม่เข้าใจเลยก็คือ
ทีมงานของผมเก่งขนาดสร้างโปรแกรมที่สามารถส่งคนเป็น ๆ ทั้งคน
ข้ามมิติ ข้ามเวลาไปสถานที่อื่นได้ด้วยหรือ
นี่มันช่างน่าภูมิใจและน่าหวั่นวิตกไปในเวลาเดียวกันจริง ๆ
แล้วไหงคนบนโลกนี้ถึงคิดว่าผมเป็นพระเจ้าไปได้ล่ะเนี่ย
ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่พระเจ้า!
อุ อุ พระเจ้า! พระเจ้า!
...........
(นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น

ตัวละครทุกตัวไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงบุคคลใดทั้งสิ้น

รวมถึงสถานที่หรือเหตุการณ์ทุกอย่างล้วนไม่มีอยู่จริง)