รักสวมรอยร้อยใจซาตาน

คำโปรย รักสวมรอยร้อยใจซาตาน

“อุ้ย! คุณ...ปล่อยนะ”
มิลินพยายามดิ้นหนีจากอ้อมแขนนั้น แต่ทว่ายิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น
“จะดิ้นไปไหนล่ะ...กำลังอุ่นเชียว คุณว่ามั๊ย” โมกข์กระชับลำแขนของตัวเองให้แน่นยิ่งขึ้นนึกสนุกที่หญิงสาวต่อต้านเขา
“ไม่...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“อะไรกัน กอดนิดกอดหน่อย ก็ร้องให้ปล่อยซะละ...ก็คุณออกมารอผมที่นี่เองแล้วจะรีบให้ผมปล่อยทำไมล่ะ”
“ใครบอกว่าฉันออกมารอคุณ...ปล่อยฉันนะคุณโมกข์”
“ไม่...เรามาทำเรื่องค้างจากเมื่อกลางวันกันต่อเถอะ”
มิลินได้ยินเช่นนั้นถึงกับใจหายวาบ...นี่เขาคิดจะลวนลามเธออีกแล้วหรือ คนบ้าโรคจิตหรือไง
“ไม่นะ...อืมม์...”
หญิงสาวจะร้องห้ามแต่ถูกชายหนุ่มพลิกร่างของเธอให้หันหน้าเข้าหาเขาก่อนจะประกบปากจูบเธอ
อย่างที่เขาอยากจะทำเมื่อกลางวันแต่เธอไม่ยอม ในตอนนี้เขาฉวยโอกาสตอนที่เธอไม่ทันตั้งตัว ทำให้เขาจูบเธอได้อย่างสบาย ริมฝีปากหนาบดเคล้าไปทั่วปากนุ่มเพื่อเปิดทางก่อนจะสอดแทรกลิ้นหนาเข้าไปฉกชิมความหวานล้ำอย่างที่หา
ใดเปรียบไม่ได้