ใต้เงาพายุ

คำ โ ป ร ย...

‘บางครั้งเธอก็เป็นสายลมที่อ่อนโยน แต่บางหนเธอก็เป็นพายุที่รุนแรง ผู้หญิงคนนี้ ช่างลึกลับเหลือเกิน’

เพื่อให้มูลนิธิของผู้มีพระคุณได้ดำเนินต่อไป วายุตาจึงยอมรับข้อเสนอในการไปดูแลลูกชายเศรษฐี ที่พิการขาอ่อนแรงจากอุบัติเหตุ เขาเสนอเงินจำนวนก้อนโตให้กับเธอ แม้ว่าหญิงสาวอยากอยู่ดูแลเด็กที่ถูกพ่อแม่ทิ้งต่อไปก็ตาม
การก้าวออกจากบ้านหลังเล็กที่มีเด็กจำนวนมากมาย สู่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีแค่ไม่กี่คน แถมเกือบทุกคนก็เป็นโรคเย็นชา หมางเมินจนน่าใจหาย
ไม่น่าเชื่อว่าวายุตาจะทำให้ศรัณย์กลับมาเดินได้อีกครั้ง ทั้งสองเริ่มมีความรู้สึกดีๆ และวันหนึ่งเขาก็ได้รู้ความลับของเธอ
นั่นก็คือ เธอชอบเดินละเมอในคืนที่มีพายุและฝนตก!
บทสรุปของวายุตาจะเป็นอย่างไร ดอกรักของเธอกับลูกชายเจ้าของบ้าน ที่น่าสงสารปนน่าหมั่นไส้จะราบรื่นตลอดรอดฝั่งหรือไม่ และพายุอย่างเธอ จะนำความอ่อนโยนและเข้มแข็งมาทลายความเย็นชาของที่นี่ได้หรือไม่ โปรดติดตามได้ในเล่มค่ะ

ซิ น ย อ ริ ต้ า


เนื้อหาเพิ่มเติม...

พูดจบ ก็ใช้มือประคองใบหน้าแสนเศร้าเอาไว้ ตัวเองยื่นจมูกเข้าไปจูบเบาๆ เลื่อนลงมาที่ริมฝีปาก สอดลิ้นเข้าไป แล้วตวัดลิ้นของเธอเพื่อกระตุ้น และก็บดขยี้อย่างดูดดื่ม
ได้ผล! วายุตากระพริบตาหนึ่งครั้ง จากความเศร้าแปรเป็นฉงน เธอเลื่อนมือจับเอวของศรัณย์ ลิ้นกระดกตอบ ชายหนุ่มอุทานได้ใจอย่างดีใจ
แต่พอจะผละออกมาเพื่อดื่มด่ำกับชัยชนะ แต่หญิงสาวกลับยื้อเอาไว้ พร้อมการรุกตวัดลิ้นที่เร่าร้อนมากขึ้น จนเขาต้องร้องครางออกมา
“อืมมม”
เขาไม่แน่ใจหรอกว่าวายุตาทำเพราะปฏิกิริยาในส่วนลึกของจิตใต้สำนึก หรือทำเพราะความโหยหาและรู้ตัวแล้วกันแน่ แต่เขาก็รู้สึกเคลิ้ม เคลิ้มจนบางอย่างแข็งปั๋งขึ้นมา