SET เล่ห์สวาทล่ามหัวใจ + เพลิงปรารถนายั่วหัวใจ + เกมพิศวาสกระชากใจ + เสน่ห์ร้ายภรรยาจำเป็น

**โปรย เล่ห์สวาทล่ามหัวใจ**
“ตาแก่บ้า ปล่อยมือฉันได้แล้ว”
“เรียกตาแก่มากๆ เดี๋ยวตาแก่ก็จับปล้ำทำเมียหน้าบ้านซะหรอก” เขาขู่ท่าทีทีเล่นทีจริง
“จะเตะผ่าหมากให้!” คนอวดเก่งแก้มแดงแปร๊ด แต่โชคดีที่ตรงนี้ไม่ได้สว่างมากนัก อีกคนเลยเห็นไม่ชัด
“กว่าจะได้เตะผ่าหมาก ปากนิ่มๆ คู่นี้คงโดนจูบจนปากช้ำไปแล้ว” รามยื่นมือมาเกลี่ยกลีบปากอิ่มเบาๆ ก่อนที่เจ้าของริมฝีปากจะสะบัดหน้าหนี
“ตาแก่มือไว” นิรัสยาบ่นพึมพำ เพราะไม่กล้าบ่นออกไปดังๆ ด้วยเกรงว่าจะโดนคนแก่หน้าด้านลากตัวเข้าไปจูบ
“บ่นอะไรเหรอแม่ตัวแสบ ปากยื่นปากยาวเลยนะ” รามเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างเล็กที่ยืนหันหลังให้ และเพราะจุดนี้แสงสว่างส่องมาพอดี ทำให้รามได้เห็นสองแก้มออกสีระเรื่อแล้วก็นึกมันเขี้ยว อยากจะจับเจ้าหล่อนมาจูบให้ปากช้ำ
“เปล่านี่” เสียงของเธอดังอ้อมแอ้ม แต่ถึงอย่างนั้นรามก็ได้ยิน เพราะก้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าแดงๆ ของคนตัวเล็กพอดี

**โปรย เพลิงปรารถนายั่วหัวใจ**
“ว้าย! ทะ...ท่านประธาน”
“มีอะไร” เจ้าของตักกว้างกดใบหน้าซุกไซ้ซอกคอหอมละมุน กดปากหยักจูบเบาๆ แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้ร่างเล็กสั่นสะท้าน
“ท่านประธาน!”
“จะเปลี่ยนใจหรือไง แต่ลืมไปแล้วหรือไงว่าถ้าปฏิเสธ จะมีคนเดือดร้อน” น้ำเสียงของเขาดุดัน ก่อนจะถอยใบหน้าออกมาจากซอกคอหอมละมุน
“ปละ...เปล่าค่ะ” เสียงหวานสั่นรีบปฏิเสธ ทว่าเธอมีเหตุผลที่เขา แต่เธอไม่รู้จะเริ่มต้นพูดอย่างไร
“แล้วเรียกผมทำไม”
“คือ...ตอน...ตอนนี้ฉันกำลังมีเรื่องเดือดร้อนค่ะ”
“แล้ว” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พลางยกมือลูบไล้ต้นแขนเรียวเล่น ตาคมมองลึกเข้าไปในดวงตากลมสวยที่เต็มไปด้วยความกังวล
“ฉัน...”

**โปรย เกมพิศวาสกระชากใจ**
“นี่! จะทำอะไร” พิมพ์พิศาร้องถามหน้าตาตื่นเมื่อมือใหญ่ยื่นมารวบร่างเธอเข้าไปกอดโดยไม่บอกไม่กล่าว สองมือเล็กยกยันอกกว้างไว้สุดแรง
“ก็คุณบอกว่าผมไม่สนใจคุณ ตอนนี้ผมก็เลยจะสนใจคุณไง” หน้าตาถมึงทึงแปรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ได้อย่างรวดเร็วจนตอนนี้พิมพ์พิศาเริ่มระแวง
“อย่ามาทำบ้าๆ ที่นี่นะทัพพ์ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” พิมพ์พิศาหันหน้าหลบริมฝีปากหยักที่โน้มเข้ามาหาพัลวัน ทำให้ทัพพ์ที่หมายจะจูบปากอิ่มเพื่อลงโทษที่เธอไปซบอกชายอื่นเลยพลาดเป้าไปโดนแก้มบ้าง จมูกบ้าง
“จะดิ้นทำไม” คนอยากจูบดุเข้าให้ แต่มีหรือที่พิมพ์พิศาจะสนใจ ตอนนี้เธอทั้งผลักทั้งตบทั้งหยิกอีกคนเพื่อให้ตัวเองหลุดไปจากอ้อมกอดรัดแน่น
“นายก็ปล่อยฉันสิ แล้วก็หันมองด้วยว่าที่นี่มันไม่ใช่ที่ส่วนตัว นายจะมาทำบ้าๆ ไม่ได้เด็ดขาด” คนตัวเล็กแย้งเสียงเขียว นัยน์ตาก็ขุ่นคลั่ก
“ใครบอกทำบ้าๆ นี่ผมกำลังจะแสดงความรักกับเมียต่างหาก”
“ฉันไม่ใช่เมียนาย!” เพราะโมโหที่ถูกกอดรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออกพิมพ์พิศาจึงโต้กลับไปแบบไม่คิด เลยทำให้หน้าหล่อเหลาขรึมขึ้นมาทันตา
“พูดใหม่อีกทีสิ” ทัพพ์ย้ำชัดทุกถ้อยคำ
“ฉันพูดชัดแล้ว”
“งั้นเหรอ”

**โปรย เสน่ห์ร้ายภรรยาจำเป็น**
“คุณติณห์ หยุดมือเดี๋ยวนี้นะ” มุกธิดาหน้าแดงระเรื่อ แต่จะดิ้นหนีก็ดิ้นไม่ได้ เพราะถูกเขารัดไว้เสียแน่น
“จะหยุดทำไมล่ะ แล้วจะบอกให้รู้ไว้ว่าฉันชอบผู้หญิงตูดงอนๆ นมใหญ่ๆ ว่าแต่เธอเคยนอนกับผู้ชายไหม แล้วหมอนั่นทำถึงใจเธอหรือเปล่า” ถามด้วยหน้าตายียวนกวนโมโห แต่บอกเลยว่าเขาอยากรู้มากว่าพนักงานสาวคนนี้ผ่านผู้ชายมาหรือยัง แล้วผ่านมากี่คน
“ถามบ้าอะไรเนี่ย” จากที่อายตอนนี้กลายเป็นโกรธ ตาก็มองจนแทบถลนออกมานอกเบ้า
“นี่โกรธเหรอ” ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจแต่ก็ยังถาม คราวนี้มุกธิดาเลยดิ้นใหญ่ แต่การยิ่งดิ้นกลับยิ่งทำให้เนื้อตัวเบียดสัมผัสกัน
“ก็โกรธสิ ผู้ชายบ้าอะไรถึงมาถามคำถามแบบนี้กับผู้หญิง ปล่อยมุกเดี๋ยวนี้นะ”
“ฉันจะได้รู้ไงว่าเธอเป็นงานหรือไม่เป็นงาน แต่ขอบอกก่อนนะว่าฉันไม่ชอบผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมาเยอะ เพราะมันจะทำให้เครื่องหลวม” ปากหยักคลี่ยิ้มชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าแดงก่ำของคนในอ้อมกอด
“คุณติณห์!!”
“จะเสียงดังทำไม อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง” ติณห์โน้มหน้าลงต่ำมากยิ่งขึ้น จนจมูกชนกัน ก่อนที่เขาจะกดปากหอมแก้มคนในอ้อมกอด
“คุณติณห์!!”
“อย่าเสียงดัง” เขาเอ็ดหน้าตาดุดัน
มุกธิดาก็ดิ้นหนีพัลวัน
“คุณติณห์ก็หยุดทำอะไรแบบนี้กับมุกสิ”
“แบบนี้ แบบไหน” เขาถามกลับด้วยสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ จนอีกคนอยากจะซัดให้สักหมัดสองหมัด
“ก็กอดก็หอมแก้มมุกนี่ไง”
“แค่กอดหอมนิดหน่อยมันไม่สึกหรอหรอกน่า”
“คนบ้า! พูดเอาแต่ได้ ปล่อยมุกเลยนะ มุกง่วง มุกจะไปอาบน้ำนอน”