ข้าชื่อฟางชิงหลิว(จบ)

คำโปรย

ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 18 ปี ฉันไม่เคยสัมผัสคำว่าแสงสีในชีวิตเลย และไม่รู้ด้วยว่าพ่อแม่คือใคร มูลนิธิคนตาบอดคือที่อยู่ของฉัน แม้จะมองไม่เห็น ฉันไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา ทุกคนที่อยู่ในนั้น ต่างบอกว่าฉันเป็นคนมีพรสวรรค์ในเรื่องดนตรีระดับหนึ่ง บวกกับพรแสวงของฉัน ทำให้ฉันเล่นเปียโน ดีดกีตาร์ และเป่าขลุ่ยได้เพราะพริ้งที่สุดในกลุ่มที่เล่นดนตรีด้วยกัน

ไม่ว่าพี่ ๆ จิตอาสาสอนให้เล่นดนตรีชนิดไหน ฉันเรียนรู้เร็วกว่าทุกคน ฉันคิดว่าโอกาสที่เข้ามา จะคว้าไว้ แม้จะไม่เก่ง แต่เมื่อเคยผ่านมือมาแล้ว จะได้รู้ว่าว่าดนตรีชนิดไหนเสียงเป็นอย่างไร

จากเด็กน้อยกลายเป็นสาวน้อยที่เล่นดนตรีเพราะที่สุดในมูลนิธิคนตาบอด ฉันกลายเป็นคนโปรดของพี่ ๆ จิตอาสาและทุกคนที่อยู่ในนั้น ยิ่งช่วงมีงานเทศกาล ฉันจะเป็นคนเล่นเปียโน มาลัยคือเพื่อนรัก เธอเป็นนักร้องนำที่กล่อมทุกคนในงานให้มีความสุข บวกกับเสียงเปียโนที่เข้ากันของฉัน ช่างเป็นคืนวิเศษเหลือเกินสำหรับพวกเราคนพิการทางสายตา

คืนนี้ฉันและเพื่อน ๆ ในนามของวงดนตรีมูลนิธิคนตาบอด มีความสุขกันมาก ที่ได้แสดงดนตรีให้แขกที่มาจัดงานส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีไหม่ให้พวกเรา แล้วเป็นคืนสุดท้ายที่ฉันจะได้อยู่กับเพื่อน ๆ พอตอนเช้า ดวงตาทึ่เคยบอดสนิทของฉันกลับมองเห็น แต่ที่นี่ไม่ใช่ห้องที่ฉันเคยนอนนะ…

มาเอาใจช่วยน้องขวัญข้าวกันด้วยนะคะ ที่วิญญาณทะลุเข้าในร่างของฟางชิงหลิวหญิงสาวที่ยากจนอยู่กับแม่และน้องชาย  ขวัญข้าวจะช่วยครอบครัวนี้ให้หลุดพ้นจากความยากจนได้อย่างไร แล้วจะได้ของวิเศษติดตัวมาหรือเปล่านะ…การผจญภัยของเธอได้เริ่มต้นขึ้น โลกภายนอกที่เธอไม่เคยเห็น