SET นกน้อยตัวร้ายในเกมวายกับเหล่าชายหนุ่มรูปงามและงานดี

ชีวิตอันแสนเพอร์เฟคของฉัน 'เพียร์แพม' ต้องจบลงเมื่อคู่หมั้นที่วาดฝันว่าจะเข้าร่วมพิธีวิวาห์ด้วยกันไปครองรักกับหญิงชาวบ้าน แน่นอนว่าการที่ฉันไปวีนแตกใส่พวกเขา เพื่อแสดงสิทธิ์การเป็นคุณหนูคู่หมั้นของเจ้าชายรัชทายาทอย่าง 'มาแชล' จึงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่...พอกันที! ฉันขอลาออกจากตำแหน่งหญิงผู้ชั่วร้ายที่คอยตามรังควานสาวน้อยตาหวานอันเป็นที่รักของทุกคน แล้วกลับไปใช้ชีวิตเริ่ดๆ ตามฉบับของคุณหนูลูซาร์เทีย ทว่าเรื่องที่หวังดูเหมือนจะไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดน่ะสิ...

***

ฉันวางมือไปประทับที่แผ่นอกของเขา ก่อนจะไล้ขึ้นไปจับคอเสื้อ แล้วกระชากมันให้ร่างของอีกฝ่ายโน้มลงมารับจูบ พยายามละเลงลิปสติกสีแดงเลือดนกให้กลีบปากของอีกฝ่ายเปื้อนติดสีไปด้วย แล้วถอนตัวออกมา พลางใช้นิ้วโป้งเกลี่ยสีลิปบนริมฝีปากของเขาให้ดูจางลง ไม่ให้มันโดดเด่นมากเกินไป

“ถ้ายังไม่ถึงห้องอย่าพึ่งรีบล้างออกเชียวล่ะ”

“…”

“พวกเขาจะได้รู้ว่านายเป็นของฉัน”

อีกฝ่ายมองฉันด้วยความนิ่งเฉยและตอบสนองด้วยการโน้มจูบลงที่แก้ม ไล้ริมฝีปากของตัวเองอย่าเนิบช้าลงไปเรื่อยๆ ผ่านซอกคอ ต่ำลงไปจนถึงเนินอกที่โผล่พ้นออกมาจากชุด ดูดเม้มมันจนเกิดรอยอยู่สักพัก ก่อนที่สองมือใหญ่จะค่อยๆ เลื่อนผ้าคลุมไหล่ของฉันที่กองอยู่ตรงข้อแขนขึ้นมาคลุมร่างขาวๆ ส่วนบนให้มิดชิด ก่อนจะกระซิบข้างหูว่า “งั้นก็อย่าถอดผ้าคลุมไหล่ออกจนกว่าจะถึงห้องล่ะ”

“…”

“เดี๋ยวทุกคนจะรู้เอาว่าเธอเป็นของผม”