คุณปรานต์ขา…อย่าร้าย

"อย่ามาทำตัวสำออยด้วยการบีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสารนะฟาริสา" คนที่พยายามเข้มแข็ง พยายามกลั้นน้ำตากลายเป็นน้ำตาแตกทะลักออกมามากขึ้นกว่าเดิม มือบางผลักร่างสูงให้ไกลออกไปอย่างโมโห
"ทำบ้าอะไรวะ"
"ฟาไม่คิดเลยนะว่าคุณจะมองฟาแย่ขนาดนี้ ฟาก็เป็นคนเหมือนกันกับคุณ ฟาจะร้องไห้เสียใจไม่ได้หรือไง ทำไมถึงคิดว่าฟาสำออย คุณก็เอาแต่ดูถูกเหยียบย่ำฟา ด่าฟาต่างๆ นานา คุณคิดว่าฟาไม่รู้สึกอะไรจริงๆ เหรอ คุณคิดว่าผู้หญิงคนนี้มันไม่มีความรู้สึกเหมือนกันกับพวกคุณเหรอ ถึงอยากจะพูดอะไรยังไงกับมันก็ได้... แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อฟาเลือกที่จะเดินเข้ามาขายศักดิ์ศรีให้คุณเหยียบย่ำเอง จะโทษคุณก็ไม่ได้หากจะมองฟาไม่ดี แต่นับจากนาทีนี้เป็นต้นไป ฟาขอศักดิ์ศรีของฟาคืน ต่อไปนี้เราสองคนไม่มีอะไรต้องพบเจอกันอีก คุณก็อยู่ในที่ของคุณ ฟาก็อยู่ในที่ของฟา ฟาจะออกไปจากชีวิตคุณนับแต่นาทีนี้เป็นต้นไป ขอให้มีความสุขกับผู้หญิงสูงศักดิ์ที่คุณเลือกนะคะ"
เพียงเท่านี้ที่จะเอ่ยลา ฟาริสารีบเดินออกจากห้องมา ไม่มีการหันหลังกลับไปมองผู้ชายใจร้ายคนนั้นแม้แต่หางตา มือบางปาดน้ำตาออกจากใบหน้า
เธอจะไม่ร้อง เธอจะไม่เสียน้ำตาให้กับคนที่ไม่เห็นค่าในตัวเธอ
"ไปให้ตลอดรอดฝั่งนะยัยปากดี อย่าซมซานกลับมาล่ะ"

—————————————————————-
ขอฝากพี่ปรานต์ปากร้ายกับน้องฟาปากจัดไว้ในอ้อมกอดของรีดอีกคู่นะคะ
อ่านจบแล้วเป็นยังไง อย่าลืมคอมเมนท์ติชม ให้กำลังใจไรท์ได้นะคะ พร้อมรับทุกคำติชมค่ะ