ปฏิบัติการบริหารหัวใจ

"คิดถึงผมมั้ย"

เธอลุกจากพื้น เดินไปนั่งที่เก้าอี้เคาน์เตอร์บาร์ตรงส่วนครัว

"เป็นห่วงขนาดนี้ไม่คิดถึงเลยมั้ง"

เขาลุกตามเธอไป ยืนข้างๆ ใช้มือข้างหนึ่งเกลี่ยผมที่บังหน้าเธอแล้วจูบปากเธอเบาๆหนึ่งครั้ง

"อื้อ กฤศ"

"ครับ เราเลื่อนสถานะกันเถอะ ลินไม่บริสุทธิ์ใจกับผมแล้ว ลินไม่ได้คิดกับผมแค่เพื่อนแล้ว"

"คุณนี่นะ" แล้วเธอก็ยิ้มบางๆ

"ได้ แต่ขออย่างเดียว อย่าทำให้เป็นห่วงอีก ลินไม่โอเค"

"ครับ"

"ลินเข้าใจนะคะ คุณใช้ชีวิตตัวคนเดียวมาตลอด จะทำอะไรก็ตัดสินใจคนเดียว แต่อยากให้รู้ไว้ ว่ามีลินคนนึงที่เป็นห่วงคุณ"

"แล้วรักมั้ย"

ไพลินไม่ตอบเขา

"คืนนี้อยู่กับผมนะ" สิ้นเสียง กฤศกุลตะโบมกอดจูบไพลินจนเธอคิดว่าจะขาดใจตายซะตอนนี้เลย

"กฤศ ลินหายใจไม่ทัน"

เมื่อไพลินบอกว่าหายใจไม่ทัน กฤศกุลก็เปลี่ยนเป้าหมายใหม่ทันที เขาเลิกเสื้อไพลินขึ้น มือทั้งสองข้างขยำเจ้าก้อนสองก้อนนุ่มนิ่มพัลวัน ส่วนปากและลมหายใจก็อยู่กับต้นคอของเธอ

เขาอุ้มเธอขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์ เลื่อนเก้าอี้ตัวที่เธอเคยนั่งออกไป แล้วเขาก็มายืนแทนที่ ปากและมือก็ยังคงโลมไล้ไพลินอย่างต่อเนื่อง ก่อนเธอจะละลายกับความร้อนที่เธอไม่เคยประสบนี้ ไพลินที่เพิ่งหาเสียงของตัวเองเจอพูดออกมาเบาๆ

"กฤศ ถ้าไม่มีคอนด้อม ลินไม่ต่อนะ"

"ผมมี ผมขอนะ รู้มั้ยผมไม่ได้มีอะไรกับใคร แม้แต่จูบมา 3 ปีกว่าแล้ว เริ่มแล้วผมไม่หยุดแล้วนะ" พูดจบเขาก็อุ้มไพลินเดินเข้าห้องนอน

เมื่อวางเธอลงบนเตียง เขาเปิดลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงและหยิบซองสี่เหลี่ยมขึ้นมาโชว์

ไพลินแย่งมันมาจากมือเขา

"ดูก่อน หมดอายุยัง"

กฤศกุลหัวเราะเสียงดังก่อนดึงเธอมาจูบ

"นี่แหละไพลินตัวจริง"