ปราบพยศยัยตัวแเสบ

เพราะเพื่อนรักต้องไปทำงานที่ต่างประเทศทำให้หน้าที่ดูแล เคียงดาว น้องสาวของเพื่อนรักตกไปอยู่ที่ การันต์ โดยปริยาย จะปฏิเสธก็ไม่ได้เพราะคนที่ไว้ใจนั้นมีไม่มาก แต่เรื่องมันจะไม่ยุ่งวุ่นวายหากทั้งคู่ไม่ได้เป็นคู่กัดที่คอยแต่จะหาเรื่องและขัดขากันอยู่ตลอดเวลา คนสองคนที่ไม่ถูกชะตาจะต้องเจอกันทุกวันเป็นเรื่องที่ฟังดูไม่น่าจะยินดีเท่าไหร่ แล้วงานนี้เขาและเธอจะทำยังไง

ตอนที่ 1
มาเฟีย

เสียงฝีเท้าของคนงานนับสิบดังขึ้นมาภายในโกดังที่เงียบสงบไม่มีแม้แต่เสียงคุยกัน ต่างคนต่างตั้งใจทำงานอย่างขยันขันแข็งเมื่อมาเฟียหนุ่มเจ้าของคลังอาวุธขนาดใหญ่มาดูงานด้วยตัวเอง
การันต์คือชื่อของมาเฟียหนุ่ม เขาจ้องมองลังไม้นับพันอย่างใจเย็นเพื่อสำรวจความเรียบร้อยก่อนจะยกแขนขึ้นมากอดอก สายตาคมยังไม่ได้ล่ะไปจากการทำงานของลูกน้อง วันนี้ลูกค้ารายใหญ่จะมารับสินค้าด้วยตัวเอง เขาไม่อยากให้เกิดข้อผิดพลาดแม้แต่น้อย
“หยุดก่อน”
“...ครับนาย?”
“เปิดลังให้กูดู” สองเท้าแกร่งเดินตรงไปยังลูกน้องคนหนึ่งที่พึ่งหยุดเดินทำให้ลูกน้องคนนั้นเริ่มตัวสั่นเมื่อเผลอสบตากับมาเฟียหนุ่มอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับนาย”
“กูว่าลังนี้มันแปลกๆ” สิงหาเลิกคิ้วขึ้นสูงก่อนจะหันไปมองลังตามเจ้านายแล้วเป็นฝ่ายเดินเข้าไปเปิดลังไม้ด้วยตัวเอง สายตาของเจ้านายหนุ่มไม่เคยผิดพลาด
มือหนาปัดเศษกระดาษชิ้นเล็กที่คลุมอยู่ด้านบนออกให้พ้นทางอย่างระวังก่อนจะหยิบปืนกระบอกหนึ่งขึ้นมา เขามองสำรวจรหัสที่สะลักไว้ก่อนจะเบิกตาโพลงแล้วรีบก้มศีรษะให้มาเฟียหนุ่มทันที
“นายครับผมทำงานพลาดแล้วจริงๆ”
ปืนรุ่นนี้คือปืนคนล่ะรุ่นกับที่ลูกค้าต้องการ
“กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบคนทำงานพลาด” สิงหาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสู้เจ้านายหนุ่มแม้แต่น้อย เขาลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จังหวะการหายใจค่อนข้างเบาเพราะกำลังโดนกดดัน ปกติเจ้านายของเขาไม่ใช้คนจริงจังอะไรมากนักแต่สำหรับเรื่องงานเหมือนกับเป็นคนล่ะคน
“ผมขอโทษครับนายที่ตรวจงานไม่เรียบร้อย”
“มึงไม่เคยทำงานผิดพลาดมาก่อนครั้งนี้กูจะไม่เอาเรื่อง” สองเท้าแกร่งก้าวมาข้างหน้าอย่างไม่รีบร้อน “แต่ยังไงกูก็ไม่ปล่อยผ่าน”
“ครับ?”
“กูจะส่งมึงไปชายแดนสองอาทิตย์”
“อะ...อะไรนะครับนาย” สิงหารีบเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้านายหนุ่มด้วยสายตาขอความเห็นใจแต่เขากลับแสดงสีหน้าเรียบเฉยนั่นหมายความว่าหมดโอกาส ชายแดนทั้งลำบากและมีแต่เรื่องปะทะกันแทบจะทุกวันหวังว่าสองอาทิตย์เขาจะไม่ตายเสียก่อน
“มึงเลือกลูกน้องไม่ดีเองกูช่วยไม่ได้”
สิงหารีบก้มหน้าลงอย่างจำนนถึงจะไม่ได้เป็นคนบรรจุอาวุธลงไปในลังแต่ทุกอย่างมันอยู่ในความดูแลของเขายังไงก็ยากที่ปฏิเสธความรับผิดชอบ และถ้าวันนี้เจ้านายหนุ่มไม่สังเกตเห็นความผิดปกติคนเกิดเรื่องใหญ่ไปแล้ว
“ครับนาย”
“อีกสี่ชั่วโมงจะถึงเวลานัดส่งของ” มาเฟียหนุ่มเดินกลับไปนั่งบนโซฟาอย่างไม่รีบร้อนก่อนจะยกขาขึ้นมาไขว่ห้างแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่เดินตามมาอย่างจริงจัง “สำรวจอาวุธทุกลังอีกครั้งและห้ามให้มีข้อผิดพลาดอีกเด็ดขาด”
“ครับนาย”
สิงหารับคำอย่างรีบร้อนแล้วรีบออกไปพร้อมกับลูกน้องคนเมื่อสักครู่ ลังอาวุธที่ต้องส่งให้ลูกค้ารายใหญ่ในวันนี้มีพันกว่าลังถ้าทำตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่มไม่เรียบร้อยต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่
“ขอบคุณมากนะครับที่ไว้ใจผม”
“ถ้าผมไม่ไว้ใจเจ้าพ่อคลังอาวุธอย่างคุณการันต์ผมจะไปไว้ใจใครได้”
สิงขรยกมือขึ้นมาจับมือมาเฟียหนุ่มพร้อมกับยกยิ้ม ตั้งแต่ร่วมงานกันมาไม่เคยมีครั้งไหนที่เกิดข้อผิดพลาดเขาจึงตัดสินใจใช้บริการการันต์อยู่บ่อยครั้ง
“คุณสิงขรก็ชมผมเกินไป”
ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กันเมื่อลูกน้องคนสนิทของสิงขรส่งสัญญาณความเรียบร้อยมาให้หลังจากที่ทำการตรวจดูลังอาวุธ
“หวังว่าเราคงได้ร่วมงานกันอีกนะครับ”
“ครับ”
มาเฟียหนุ่มมองตามแผ่นหลังของลูกค้าคนสำคัญไปจนลับตาก่อนที่เสียงมือถือจะดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบงันเขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างไม่สบอารมณ์แต่ก็กดรับสายเพราะคนที่โทรมาคือเพื่อนสนิทอย่างเหนือเมฆ
“ว่าไง”
“(ว่างหรือเปล่ากูมีเรื่องอยากให้ช่วย)” คิ้วเข้มขมวดขึ้นอย่างสงสัยเพราะปกติคนอย่างเหนือเมฆไม่เคยร้องขอความช่วยเหลือจากเขาถ้าไม่ใช่เรื่องจำเป็นและคนอย่างมันที่มีพร้อมทุกอย่างก็ไม่เคยมีปัญหาแบบนี้
“ไม่น่าเชื่อว่ามาเฟียใหญ่อย่างคุณเหนือเมฆจะร้องขอความช่วยเหลือจากผม”
“(อย่าพึ่งกวน กูจิงจัง)”
“แล้วเรื่องอะไรล่ะที่มึงอยากให้กูช่วย” น้ำเสียงทีเล่นทีจริงเมื่อสักครู่แปรเปลี่ยนเป็นจริงจังจนลูกน้องที่อยู่บริเวณนั้นต่างมองหน้ากันด้วยสายตาลึกลัก
“(อีกสองวันกูจะไปต่างประเทศกับซินดี้มึงช่วยดูแลดาวให้กูหน่อยได้ไหม)”
“มึงว่าอะไรนะ?” มาเฟียหนุ่มดันลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้มอย่างผิดหวังเขาคิดว่าเพื่อนรักจะมีเรื่องด่วนให้ช่วยจริงๆ แต่มันกลับเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง “น้องสาวมึงเป็นเด็กหรือไงถึงต้องให้กูดูแล”
“(น้องสาวกูไม่ใช่เด็กหรอกแต่เป็นน้องสาวมาเฟียมึงก็รู้ว่าศัตรูของกูจ้องจะเล่นงานอยู่ตลอดเวลาที่มีโอกาส)”
“เอ่อ ก็ได้” เขาตอบตกลงทันทีเพราะสิ่งที่เพื่อนรักพูดออกมามันชัดเจนจนไม่ต้องอธิบายซ้ำหรือให้พูดอีกรอบ แต่จะไม่ให้ถามเรื่องของเพื่อนรักคงไม่ใช่การันต์ “ว่าแต่มึงเถอะไปคราวนี้จะไปทำลูกหรือไง”
“(มึงก็พูดไม่คิดซินกำลังเรียนอยู่มึงคิดว่ากูจะมีลูกตอนนี้เหรอ)”
“ไอ้นี่”
“(กูมีประชุมด่วนขอตัวก่อนก็แล้วกัน)”
“เดี๋ยวก่อนสิวะ!!” มาเฟียหนุ่มตะโกนออกมาลั่นแต่ก็ช้าไปแล้วเพราะเหนือเมฆกดตัดสายไปเรียบร้อย มือหนาดึงมือถือออกมาจากหูพร้อมกับจ้องมองมันอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ถ้าเป็นคนอื่นกูตามไปยิงหัวมึงแล้ว”
การันต์ส่ายหน้าไปมาสองสามครั้งก่อนจะเดินออกไปทำให้ลูกน้องนับสิบคนเดินตามออกมา
บ้าชิบ!! อยู่ๆ ก็ได้ดูแลยัยตัวแสบนั้นแถมยังไม่รู้ว่าเหนือเมฆและคนรักจะกลับมาเมื่อไหร่อีกต่างหาก
“นายจะไปที่ไหนต่อหรือเปล่าครับ”
“มึงให้พวกมันกลับไปที่คลังอาวุธเลยก็แล้วกันส่วนมึงไปบริษัทไอ้เหนือกับกู”