30 วัน

“โชคดีนะพ่อหนุ่ม”
เสียงอวยพรดังขึ้นไล่หลังก่อนที่แท็กซี่คันนั้นจะเคลื่อนตัวออกไป เหลือไว้เพียงผมที่ได้แต่ยืนแหงนหน้ามองเงาดำทะมึนของบ้านสามชั้นขนาดใหญ่ ที่หลังจากนี้ผมต้องกลายมาเป็นผู้พักอาศัยอยู่ที่นี่
มันควรจะเป็นความรู้สึกที่ดีกว่านี้เมื่อผมกำลังจะได้เจอเพื่อนใหม่ ได้ทำความรู้จักกับคนใหม่ ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะหนึ่งสัปดาห์ก่อนหน้าที่ผมจะมาถึง...
ณ บ้านหลังนี้ เกิดเหตุฆาตกรรมขึ้น
และทางตำรวจ ยังไม่สามารถหาหลักฐานมาคลี่คลายคดีได้
ซึ่งนั่นหมายความว่า...
นับจากนี้อีกหนึ่งเดือนก่อนที่การทำเรื่องขอย้ายที่พักของผมจะได้รับการอนุมัติ ผมจะต้องใช้ชีวิตอยู่ที่นี่
ใช้ชีวิตอยู่กับคนที่อาจจะเป็น ‘ฆาตกร’