สุดร้าย แสนรัก

“เดี๋ยวค่ะ พี่สิงห์จะทำอะไรคะ?!” แพรวาร้องลั่น ปากคอสั่น เมื่อเห็นท่าทางของเขา
มือใหญ่กระตุกทีเดียวกระดุมเสื้อเชิ้ตด้านในของเขาก็กระจุยกระจายหลุดออกจากกันอย่างง่ายดาย ไม่รู้ว่าเป็นเสื้อผ้าแบรนด์ไหนเหมือนกัน และเช่นเดียวกันกับเสื้อสูท เขาโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี
เผยให้เห็นหน้าอกหนั่นแน่น และกล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอนงดงาม แสงไฟสะท้อนร่างกายของเขาทำให้ยิ่งเร้าใจ น่าหลงใหลคลั่งไคล้ อดไม่ได้ที่หญิงสาวจะรู้สึกวูบวาบขึ้นมา และตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เป็นอยู่
“เดี๋ยวนะคะ” เธออ้อนวอนอย่างหวามไหว หัวใจเต้นตุ๊บตั๊บ
สิงหราชไม่รอช้า ก้าวเข้ามาและเขาอุ้มเธอลอยขึ้นทันที แพรวาตกอกตกใจกับท่าทีของเขา จ้องมองสบตากับเขาอย่างหวั่นใจ เลือดในกายสาวพลุ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง
“จะทำอะไรคะ?”
กระตุกยิ้มมุมปากอย่างเท่ ก่อนจะก้าวพาเธอย้ายจากห้องครัว มายังห้องนอนอย่างรวดเร็ว หย่อนเธอลงบนที่นอนอย่างนุ่มนวล อ่อนโยน และเขาก็กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เคียงข้างเธอ ฝ่ามือใหญ่ของเขาข้างหนึ่งอยู่ใต้แผ่นหลังบอบบาง อีกข้างหนึ่งกอดก่ายเธอไว้อย่างหลวมๆ สาวน้อยสั่นสะท้านขึ้นมาทีเดียว เธอเข้าใจดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอ
ตลอดเวลานับตั้งแต่แต่งงานกันมาสองเดือนกับสองสัปดาห์ พี่ใหญ่คนนี้จะปรนนิบัติน้องน้อยเป็นอย่างดีทุกค่ำคืน ไม่มีขาดตกบกพร่อง ไม่มีเว้นวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ หรือ นักขัตฤกษ์ใดๆ ทั้งนั้น
แพรวายอมรับอย่างไม่อายว่าเธอก็ต้องการและหิวโหยสิ่งที่เขามอบให้ทุกวันคืนเช่นกัน อย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และ ไม่รู้จักพอ
เขาจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง และเธอก็เผลอประสานเข้ากับนัยน์ตาคมกล้าของเขา ที่ทำให้เธอเกือบจะเคลิ้มทีเดียว
“ไม่ทำนะคะ” เธออ้อนวอนอีกครั้งด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ทำไมล่ะ”
สิงหราชเอ่ยอย่างผ่อนคลายขณะกำลังจ้องมองสบตากับเธอ หว่านเสน่ห์ใส่เธอ ท่าทางเขาเหนือกว่าเธอทุกอย่าง
“เรากำลังจะหย่ากันนะคะ” เสียงนั้นนุ่มนิ่มและเต็มไปด้วยความน้อยอกน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด
“ใครว่าล่ะ น้องแพร อย่าคิดเองเออเองสิ”