ชายารักองค์ชายรอง

............เหตุการณ์เมื่อสิบปีที่แล้วที่เกือบจบชีวิตลงคือที่มาที่ทำให้จินหลี่เฟยถวายหัวใจให้กับบุรุษผู้ช่วยชีวิตนางไว้ ตราบจนถึงทุกวันนี้…
หลายปีต่อมา นางต้องมาอภิเษกเป็นชายาขององค์ชายรอง ทั้งที่หัวใจของนางมอบแทบบาทแด่องค์รัชทายาทไปแล้ว
หากแต่สวามีกลับทำทุกอย่างเพื่อให้นางรักและเขาก็อยู่ไม่ได้ที่นางรักผู้อื่น เหว่ยหงซูไม่เหมือนบุรุษอื่น อาจด้วยปมในใจที่เป็นรองเชษฐามาโดยตลอด แม้มียศศักดิ์สูงฟ้าก็มิได้ช่วย และสิ่งเดียวที่เขาปรารถนาในชีวิตนี้ก็คือนาง....
หัวใจหลี่เฟยเผชิญพบกับรักสามเส้า กายอยู่กับอีกผู้ ใจอยู่กับอีกผู้ จนสวรรค์อาจจะสงสารนาง ทำให้นางได้ล่วงรู้ความจริงบางอย่างและรักสวามีข้างกายได้อย่างไม่ยากเย็นฝืนใจ...อีกแล้ว

..

"เป็นอย่างไรบ้าง อนุชาของข้าเอาแต่ใจกับเจ้าหรือไม่"
ตรัสถามพลางแย้มพระสรวลขบขันเมื่อนึกไปถึงคืนเข้าหอว่าอนุชาคงจะมีความสุขดีจนไม่ได้หลับนอน หากแต่ต้องชะงักเมื่อสตรีตรงหน้ากลับเอาแต่ก้มหน้าไม่ตอบอันใด
"หลี่เฟย เจ้าไม่มีความสุขเอาเสียเลยทั้งที่เพิ่งอภิเษก"
"เพคะ พระองค์เข้าพระทัยถูกแล้ว"
นางยอมรับออกมาพลางน้ำตาไหลพราก สุดจะทนแล้วกับความรู้สึกที่โจมตีอยู่ในใจ
"เพราะเหตุใด หงซูไม่ดีอย่างไร"
"องค์ชายรองไม่มีอันใดที่ไม่ดี แต่หม่อมฉันไม่ได้รักองค์ชายรอง หม่อมฉันมีผู้ที่หม่อมฉันรักอยู่แล้ว!"
นางกล่าวพลางเงยหน้าขึ้นมาตัดพ้อ น้ำตาหลั่งรินออกมาดั่งหยาดฝน ไฉ่เฉินชะงักนิ่ง ด้วยเพราะแววตาของนางนั้นชัดเจนพระองค์ก็คาดเดาได้ไม่ยากนัก
"หลี่เฟย เจ้า....!"
"เหตุใด....เหตุใดไม่เป็นพระองค์ที่มาสู่ขอหม่อมฉันจากบิดา หม่อมฉันรอพระองค์มาสิบปี รักและภักดีมาตลอด เหตุใดไม่ใช่พระองค์ ฮึก"
หลี่เฟยร้องไห้โฮออกมาอย่างหมดสิ้นความหวังและกำลังใจจะมีชีวิตอยู่เมื่อไร้วาสนากับบุรุษที่รัก ทั้งยังต้องอยู่กับบุรุษที่ไม่ได้รักซึ่งนางกำลังทำร้ายเขาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
"เจ้ารักข้า จากเหตุการณ์นั้นใช่หรือไม่"