คุณพ่อสมยอม

"ฉันเจ็บ" เธอบอกอีกครั้งเขาจึงได้หยุดการเคลื่อนไหว
"แบบนี้คุณโอเคหรือไม่"เขาถามชิดใบหู
"อือฮึ"เธอครางรับในลำคอ
เขารอสักพักเพื่อให้ร่างกายเธอได้ปรับตัว ก่อนจะเริ่มขยับและความเจ็บก่อนหน้านี้ก็เริ่มลางเลือนเปลี่ยนเป็นความหฤหรรษ์จนเธอเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว
เขาพาเธอโจนทะไปในที่ที่เธอไม่เคยไปและพาไปในที่ที่เขาคิดว่าดีที่สุดและเหมาะสำหรับเธอและเขา เส้นทางสีรุ้งที่เขาเป็นคนจับจูงเธอมาสัมผัสมันทำให้เธอเพลิดเพลินจนอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาอย่างแสนสุข