รักที่พังไปแล้ว

( นายไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่ ฉันไม่ใช่พี่นาย เพราะต่อไปนายคือคนใช้ของบ้านฉัน )
(ครับ)

“ ออกไปจากห้องฉันได้ละ ”
“ นะโมเหนื่อย นะโมขอพักเหนื่อยก่อนได้ไหมครับ ” นะโมถามพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาสบตากับปกป้องที่ยืนอยู่
“ เป็นแค่คนใช้ นายไปพักที่ห้องของนายโน้น ตอนนี้ฉันจะอาบน้ำนอน ”
“ ทำไมพี่ปกป้องพูดแบบนี้ครับ ไหนพี่ว่าพี่รักนะโมไง ” เสียงนะโมที่พูดขึ้นมา ปกป้องที่ยืนอยู่ก็ได้ก้มตัวลงไปแล้วใช้หัวแม่มือและนิ้วชี้จับไปที่ปลายคางของนะโมที่เงยหน้าขึ้นมาจ้องมอง
“ ฉันนี่เหรอรักนายนะโม นายเชื่อฉันจริงๆเหรอ โง่จังนะนายเนี่ย ฉันก็แค่ลองใจนายเล่นๆ ว่านายจะง่ายให้ฉันเอารึเปล่า สรุปนายง่ายจริง ”
“ นี่พี่ปกป้องหลอกนะโมเหรอครับ ” นะโมที่ถูกปกป้องก้มลงมาจับที่ปลายคาง พลางเงยขึ้นไปมองกล่าวพูดพร้อมกับน้ำตาที่คลอในดวงตา
“ แล้วนายคิดว่าไงล่ะ เลิกเรียกฉันว่าพี่ แล้วก็ออกไปได้ล่ะ ฉันจะได้อาบน้ำนอน ”
!! อะ !! เสียงของนะโมที่ร้องขึ้นมาเบาๆอีกครั้งพร้อมกับหยดน้ำตาที่ได้ปล่อยออกมาเนื่องจากว่ากั้นไม่อยู่
เพราะหลังจากที่ปกป้องได้กล่าวพูดจบ นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ของปกป้องที่จับปลายคางของนะโมก็ได้สะบัดไปเบาๆ