แม่เลี้ยงไม่ได้ร้าย

จากเหตุการณ์ก๊าซระเบิดร้านปิ้งย่างยอดนิยม ทำให้สาวน้อยวัยยี่สิบสองเสียชีวิตลง ขณะคีบเบค่อนชิ้นสุดท้ายส่งเข้าปาก ก่อนจะได้พบว่าเธอได้กลายเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายที่ไม่ว่าใครก็รังเกียจ


เสิ่นซินเหยียน
บุตรสาวคนเดียวของแม่ทัพใหญ่เสิ่นหยาง เป็นเพราะนางเสียมารดาไปตั้งแต่ยังเล็ก ผู้เป็นบิดาและพี่ชายจึงทุ่มเทความรักให้นางอย่างไม่ลืมหูลืมตา
ไม่ว่านางปรารถนาสิ่งใดก็ย่อมได้ตามนั้น
แม้แต่สามีอย่างชินอ๋อง เซี่ยอวิ๋นเฟิง ที่เพิ่งสูญเสียชายาไป ทิ้งลูกน้อยวัยสี่หนาวที่โหยหามารดาเอาไว้
เรื่องคงจะเกิดหากว่าเสิ่นซินเหยียนมิได้วางแผนสังหารเด็กน้อย บุตรชายแท้ๆ ของเซี่ยอวิ๋นเฟิง

ชินอ๋อง เซี่ยอวิ๋นเฟิง
บุรุษรูปงามแสนเย็นชา ครั้งหนึ่งเขาเคยทำความต้องการของพระบิดาคือ ฮ่องเต้เซี่ยอี้จง แต่งสตรีนางหนึ่งเข้าตำหนัก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีใจรักใคร่นาง แต่นางก็ได้ให้กำเนิดบุตรชายแก่เขาคนหนึ่งหลังจากแต่งงานได้ไม่นาน

ห้าปีต่อมา พระบิดาเกรงว่าชีวิตของเขาจะเงียบเหงาเกินไป แต่งสตรีร้ายกาจอย่างบุตรีของแม่ทัพใหญ่เสิ่นหยางเข้ามาในตำหนักของเขา
เสิ่นหยางใช้ผลงานการรบขอพระราชทานสมรสแก่บุตรีของตน
บัดซบ ร้ายกาจทั้งพ่อทั้งลูก เขาจะไปรักนางลงได้อย่างไรกัน
เซี่ยอวิ๋นเฟิงปล่อยให้เสิ่นซินเหยียนนอนเฝ้าเรือนหอทั้งคืน ขณะที่ตนกลับไปนอนที่ค่ายทหารนอกเมืองในคืนวันสมรสของตน
สองวันต่อมา เขาได้รับข่าวจากผู้หวังดี ว่านางวางแผนสังหารบุตรชายของเขา เพราะโกรธแค้นที่เขาไม่ยอมร่วมหอกับนาง

"เสิ่นซินเหยียน!! เจ้าห้ามตายนะ อย่ามาเสแสร้งรีบลืมตาขึ้นมาเดี๋ยวนี้" เซี่ยอวิ๋นเฟิงทั้งตะคอกทั้งเขย่าร่างเปียกปอนชุ่มโชก ใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือดที่เพิ่งช่วยขึ้นมาจากน้ำด้วยความโกรธแค้น

หากว่าบุตรชายของเขาไม่ช่วยยืนกราน ว่านางไม่ได้พลักเขาลงน้ำ หากแต่เป็นเขาที่ไม่ทันระวังลื่นลงไปเอง เป็นนางที่พยายามลงไปช่วยชีวิตเขา ทำให้เด็กน้อยรู้สึกผิดมากที่เผลอมองมารดาเลี้ยงคนใหม่ของตนในแง่ร้าย
ทั้งที่ความจริงเด็กน้อยมองได้ถูกต้องแล้ว!!!


“เสิ่นซินเหยียนดวงตาเบิกกว้างอย่างตกใจ นางพยายามต่อต้านสุดกำลัง แต่มือสองข้างของนางกลับถูกรวบเอาไว้ข้างหนึ่งพันธนาการจนนางขาดซึ่งอิสระสิ้น
เรียวลิ้นเปียกชื้นแตะลงบนริมฝีปากของนางอย่างเชื่องช้าคล้ายกับกำลังหยอกเย้านางเล่นอย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะแทรกเรียวลิ้นรุกไล่ไปตามไรฟันขาวสะอาดพัวพันลิ้นของนางอย่างเอาแต่ใจ

“เสด็จแม่ ลูกมาช่วยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”