วิวาห์นี้มีแต่รัก

“ฉันอาบน้ำก่อน” ลายเพชรเอ่ยบอก ไม่จำเป็นต้องเล่นละครอะไรอีกแล้ว ไม่มีญาติผู้ใหญ่คอยรับรู้และเธอก็ไม่ชอบขี้หน้าเขา ทำไมเธอจะต้องพูดดี ๆ กับเขาด้วย
“ไม่” ราเชนตอบเจ้าสาวคนสวย ก่อนจะกอดอกหรี่ตามองความพยศของเธอ
“คุณเป็นสุภาพบุรุษหรือเปล่า”
“สุภาพบุรุษสะกดยังไงเหรอ ไม่เห็นรู้เลย” เขาพูดอย่างยียวนกวนประสาท
เธอไม่ตอบว่ากระไร ไม่อยากจะโต้เถียงอะไรกับเขาอีก จึงรีบเดินไปที่ห้องน้ำโดยเร็ว เธออยากจะอาบน้ำชำระร่างกายเต็มทนแล้วในเวลานี้
ราเชนตามไปคว้าแขนของหล่อนเอาไว้ ไม่ยอมให้หล่อนเดินหนีเข้าห้องน้ำได้สำเร็จ
“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ ไอ้คนซาดิสม์ ไอ้คนป่าเถื่อน” เธอต่อว่าต่อขาน ก่อนจะมองตาขวาง
“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เราอาบน้ำพร้อมกันดีกว่า” ชายหนุ่มขยับใบหน้าเข้าไปหา ก่อนที่เธอจะถอยหนี รีบดันอกของเขาออกห่าง แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเขาดึงเธอเข้าไปกอดแนบอก
“นี่ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ! ฉันจะอาบน้ำ แล้วฉันไม่อาบน้ำกับคนอย่างคุณเหรอก”
“ฉันแต่งงานกับเธอแล้ว เราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้ว เข้าใจไหม ต่อจากนี้ไป เธอต้องเรียนฉันว่าพี่และแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น”
“ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นเหรอก ฉันไม่เรียกคุณว่าพี่เหรอก เรียกว่าอีตาแก่ดีกว่า”
“แก่อย่างนั้นเหรอ คำก็แก่ สองคำก็แก่ คืนนี้ฉันจะจัดหนักจัดเต็มให้เธอพูดไม่ออกเลย ดีไหม”