พี่ดำขย้ำเมีย

ณ บ้านของเสือไกรกลางดึก

"อื้อออ ปวดหัวจังโอ้ยย อะไรทับอ่ะ อ้ายยยย นี่แกเป็นใครอ่ะพาฉันมาที่ไหนยี๋สกปรก" เธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าปวดหัวนิดหน่อยแถมไม่คุ้นกับที่นี่รู้สึกหนักที่หน้าท้องมองลงไปก็เจอกับแขนของผู้ชายที่ดำและใหญ่กว่าแขนคนปกติมีมัดกล้ามและเส้นเลือดเต็มแขนไปหมดน่ากลัว

"อ้าวว คุณตื่นแล้วหรออย่าร้องเสียงดังสิคืนนี้พี่ไกรให้คุณกับผมนอนในห้องที่บ้านพี่ไกรเพราะคุณเป็นผู้หญิงคนเดียวมันจะดูไม่ดี"

"ใครอยากรู้ พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้ยักษ์ดำ" เธอทั้งด่าทอและใช้กำปั้นเล็กๆทุบตีเขาแต่เขาก็ไม่สะทกสะท้านก่อนจะขึ้นคล่อมบนตัวเธอ

"นี่!!! ลงไปนะฉันหนัก เจ็บแขนด้วยจะกำอะไรแรงนักหนา" เธอก่นด่าเพราะเขาจับมือเธอไว้เหนือหัวแรงมากจนเธอเจ็บข้อมือ

"นี่คุณชื่ออะไรบอกผมหน่อยสิ"

"ฉันชื่อฟ้า!!!!จะปล่อยได้ยังฉันเจ็บนะ" เขายิ้มพร้อมกับปล่อยมือเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นนั่งบนตักให้เธอหันหน้าออกจากเขา

"นี่ฟ้าครับคือพรุ่งนี้เราจะกลับบ้านกันคุณจะต้องไปกับผมคุณจะต้องเป็นเมียผมไปใช้ชีวิตกับผมที่อ่างทอง" เขาพูดตามความจริงเพราะยังไงเขาก็ไม่ปล่อยเธอแน่มีผู้หญิงสวยมาให้กอดขนาดนี้ใครจะปล่อยไป

"ฉันไม่ไปกับแกหรอกนะฉันไม่อยากได้ผัวเป็นโจรจนๆ ฉันอยากได้ผัวเป็นคนรวยที่ขาวผ่องไม่ใช่โจรดำๆแบบแก" เธอก่นด่าและดูถูกเขาจนเขากำหมัดแน่น

"ถ้ากลับถึงบ้านจะได้รู้ว่าดำหรือขาวมันก็ไม่ต่างกัน!!!!" เขาจับเธอนอนลงและกอดไว้แน่นทันทีเพราะไม่อยากให้เธอหนีก่อนจะกลับตาลงนอนหลับไปทันทีเพราะเหนื่อยจากการปล้นวันนี้