ก็แค่.. แฟนเก่า

"จะรีบไปไหนล่ะเมีย.. เก่า" ฉันยืนนิ่งทันทีเมื่อรู้ว่าใครยืนอยู่ด้านหลังตัวเอง ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วหันไปฉีกยิ้มการค้าให้คนที่มีใบหน้าหล่อร้ายและมีรอยสักอยู่เต็มแขนแกร่ง
"ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีตัวเงินตัวทองคอยแต่จะคาบไก่ลงไปกินในน้ำล่ะมั้ง" ฉันฉีกยิ้มหวานพูดด้วยน้ำเสียงกระด้างพอให้อีกฝ่ายรู้สึกและอีกฝ่ายก็ยังทำหน้ากวนตีนได้ดีอยู่เสมอ
"บางทีมันคงอยากคาบเหยื่อแถวๆนี้ด้วยล่ะมั้ง ว่าไงล่ะ" เกลียดรอยยิ้มติดมุมปากของมันเกลียดสัมผัสของมันที่ลูบแขนฉันเบาๆอย่างรู้ดีว่าฉันให้ความสำคัญกับรอยสักพวกนั้นอย่างไงและรู้สึกดีแค่ไหนเวลามีคนสัมผัสเรียวแขนอย่างอ่อนโยน
"หึ พอดีว่ากูไม่ชอบกินอะไรเน่าๆน่ะ ขอตัวนะ" ใครจะอยากกลับไปนอนกับมึงไอ้เหี้ย อยากจะด่าออกไปแต่ไม่รู้ทำไมเวลายืนอยู่ต่อหน้ามันตัวฉันถึงได้สั่นขนาดนี้
"ไม่เคยมีใครบอกมึงหรอว่าผีเน่ากับโลงผุน่ะ มันของคู่กันครับเมีย"