First Painful : ผู้ชายเจ้าชู้

ระยะทางพิสูจน์ม้ากาลเวลาพิสูจน์คน คำพูดนี้อาจจะใช้ไม่ได้ผลกับพวกผู้ชายเจ้าชู้บางคน
เหมือนกับความรักของ “นามิ” และ “เดวิล” ทุกอย่างกำลังไปได้สวยหลังจากที่ทั้งคู่เปิดตัวว่าคบกันแต่จู่ๆความรู้สึกของใครบางคนก็เปลี่ยนไปและแน่นอนว่ามันทำให้เดินต่อไม่ได้ ทางเดียวที่ทำได้คือให้มันจบลง วันเวลาค่อยๆทำให้เธอลืมเขาแต่กลับทำให้เขานึกเสียดายและคิดอยากจะได้เธอกลับคืนมา

ตัวอย่าง EP.

บทที่ 1
จับได้

“นามิเพื่อนรัก” น้ำเสียงสดใสของเพื่อนรักอย่างยัยซีแนนดังขึ้นมาแต่ไกลในตอนที่ฉันกำลังนั่งตรวจความเรียบร้อยรายงานอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะสถาปัตย์ฯล่ะสายตาจากหน้ากระดาษขึ้นไปมองคนที่วิ่งเข้ามานั่งลงข้างๆ ฉัน
“มีอะไรถึงเรียกฉันมาแต่ไกลเลย” ฉันเท้าแขนกับโต๊ะหินอ่อนพร้อมกับหันหน้าไปมองยัยซีแนน แต่แปลกที่วันนี้ยัยนั่นส่งยิ้มให้ฉันมากจนผิดปกติ “วันนี้จะเล่าอะไรให้ฉันฟังอีกล่ะ”
“ฉันไม่มีเรื่องมาเล่าให้แกฟังหรอก...”
“เป็นไปได้?” ฉันแกล้งทำน่าตกใจเพราะปกติป่านนี้ยัยซีแนนเล่าเรื่องตัวเองกับพี่เอสตันให้ฉันฟังจนฉันเขินตามไปแล้ว การที่ฉันเป็นแฟนคลับพี่เอสตันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ฉันชอบฟังยัยซีแนนเล่า
“ว่าแต่แกเถอะ...มีอะไรจะเล่าให้ฉันฟังไหมน้อ?” ยัยซีแนนแกล้งลอยหน้าลอยตาถามพร้อมกับอมยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาจนทำให้ฉันร้อนตัวนิดๆ ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายัยนี่ไปรู้อะไรมา
“เรื่องอะไรของแก ฉันเนี่ยนะจ๊ะมีอะไรเล่าให้แกฟัง” ฉันถามพร้อมกับมองหน้าเพื่อนรักอย่างไม่เข้าใจ
“แกไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่าล่ะ” เสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นมาทำให้ฉันต้องหันไปมองยัยชลลี่ที่นั่งตรวจความเรียบร้อยของรายงานอยู่ด้วยกัน ซึ่งยัยชลลี่คือเพื่อนของฉันอีกคนที่ย้ายมาจากอเมริกา รวมไปถึงใบข้าวที่ฉันพึ่งสนิทตอนได้ทำรายงานกลุ่มเดียวกันทั้งที่รู้จักกันมาตั้งนาน แต่ใบข้าวจะออกแนวเรียบร้อย ไม่ค่อยพูดเสียมากกว่า
“แกจะบ้าเหรอยัยชลฉันก็ทำรายงานกับแกมาเป็นอาทิตย์แล้วไหม จะเอาเวลาที่ไหนไปทำอะไรแบบที่ยัยซีแนนพูดได้ยังไงล่ะ” ฉันหันไปตอบเพื่อนรักอีกคน
“แต่ฉันยังไม่ได้ว่าแกทำผิดเลยนะ” ยัยซีแนนพูดพร้อมกับมองเล็บของตัวเองที่พึ่งไปทำมาใหม่จนฉันเบ้ปากใส่
“แกมีอะไรก็พูดมาเถอะ...ฉันเริ่มรำคาญล่ะ” ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ายัยซีแนนมันไปรู้อะไรมาถึงได้พูดออกมาแบบนี้
“นั่นนะซิ” เป็นใบข้าวที่พูดออกมา เงียบนานไปไหมฉันนึกว่าเรานั่งกันสามคนเสียอีก
“ใบข้าวมาด้วยเหรอเนี่ย” ยัยซีแนนหยอกใบข้าวที่จู่ๆ ก็พูดขึ้นมา
“ซีแนนก็...”
“ฮ้าๆๆ ...แนนแค่แกล้งเฉยๆ” ไม่ต้องตกใจกันนะเพราะทุกคนในกลุ่มจะพูดเพราะกับใบข้าวแบบนี้กันทุกคนอารมณ์แบบสองมาตรฐานอะไรอย่างนี้
“_”
“เข้าเรื่องดีกว่า...”
“พูดมาลีลาอยู่ได้” ฉันเริ่มรำคาญยัยซีแนนขึ้นมาจริงๆ
“แกกับพี่เดวิลคบกันอยู่ใช่ไหม?”
“มะ...เอ่อ” ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูกและไปไม่เป็น ไม่รู้จะตอบคำถามเพื่อนรักยังไงดีแล้วตอนนี้ความมั่นใจหายไปไหนหมดเนี่ย
“พี่เดวิล...เพื่อนพี่เอสตันแฟนแกนะเหรอ” ยัยชลลี่ถามออกมาอย่างสงสัย ดีละ จะได้เป็นจังหวะให้ฉันคิดคำตอบ
“ใช่แล้ว ฉันลุ้นอยู่ตั้งนานเลยนะ” ยัยซีแนนหันไปตอบคำถามให้ยัยชลลี่ที่พูดขึ้นมาด้วยความอยากรู้ไม่ต่างกัน
“แต่พี่เขาเจ้าชู้ไม่ใช่เหรอ...” ใบข้าวละสายตาจากรายงานแล้วเงยหน้าขึ้นมาสมทบกับยัยสองคนนั้น
“แต่ตอนนี้พี่เดวิลเขาก็ไม่มีข่าวว่าควงใครนิ” ยัยซีแนนพูดซึ่งยัยชลลี่ก็พยักหน้ารับก่อนที่ทุกคนจะหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว
“ว่ายังไงนามิ!!” จะบ้าตายยัยสามคนหันมากดดันฉันราวกับนัดกันมาอย่างไรอย่างนั้น
“ฉันกับ...”
“วันก่อนฉันเห็นแกกับพี่เดวิลไปเดินเล่นกันที่สวนสาธารณะหน้ามหาลัย อย่าคิดโกหกพวกเราเชียวนะ” นั่นไง ฉันเข้าใจละเพราะถ้ายัยซีแนนมันไม่รู้ไม่เห็นอะไรมากับตามันไม่มีทางมาไล่ต้อนฉันแบบนี้แน่ๆ
“เอ่อ...บอกก็ได้” ฉันตัดสินใจพูดออกไปเพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องปิดบังเพื่อนสนิท เพราะยังไงมันก็ตามรู้ได้อยู่ดี
“ให้ไว” ยัยชลลี่พูดจนฉันกลอกตามองบน
“ฉันกับพี่เดวิลเราคบกันได้สักพักหนึ่งแล้ว”
ฉันกับพี่เดวิลเราเริ่มคุยกันอย่างจริงจังหลังจากที่กลับจากค่ายอาสาที่ภูเก็ต ตอนแรกฉันก็แค่กะจะคุยเล่นๆ เหมือนกันเพราะรู้ดีว่าพี่เดวิลเจ้าชู้ขนาดไหนแต่พอคุยกันนานเข้าพี่เขาก็ใส่ใจฉันและเลิกคุยกับผู้หญิงคนอื่นๆ จนหมดฉันเลยตกลงที่จะคบกับเขา
“สักพักแล้วอย่างนั้นเหรอ เหอะ!! แล้วพี่เอสตันทำไมไม่บอกฉันล่ะ” ยัยซีแนนพูดอย่างหัวเสียเพราะยัยนี่น่าจะคิดว่าพี่เอสตันคงรู้เรื่องที่ฉันกับพี่เดวิลคบกันแต่จริงๆ แล้วไม่มีใครรู้เลยต่างหากนอกจากเราสองคน
“ไม่มีใครรู้เรื่องนี้หรอก” ฉันรีบพูดออกไปเมื่อเห็นว่ายัยซีแนนกำลังจะต่อสายหาพี่เอสตัน ซึ่งยัยซีแนนมันก็เป็นของมันแบบนี้มาตั้งนานแล้ว
“แสดงว่าเรื่องนี้ลับสุดๆ ไปเลยใช่ไหม” ฉันหันไปมองใบข้าวที่ทำหน้าตื่นเต้น เพราะใบข้าวจะชอบฟังเรื่องอะไรที่ออกแนวนิยายๆ แบบนี้แหละทางถนัดเขาเลย
“ก็ไม่เชิงหรอก แค่ยังไม่ทันได้เปิดตัวว่าคบกันเฉยๆ” ฉันรีบบอกและใบข้าวก็พยักหน้าเข้าใจ เพื่อนฉันโลกส่วนตัวสูงไปไหนไม่น่าล่ะยัยนี่ถึงไม่เคยมีแฟน
“ขนาดฉันอยู่กับแกตลอด ฉันยังไม่กล้าฟันธงเลยว่าแกคบกับพี่เดวิล...ให้มันได้อย่างนี้สิ!!” ยัยซีแนนแซวฉันจนฉันอดที่จะกลั้นขำไม่ได้
“อย่างนั้นนะเหรอ” ฉันแกล้งทำหน้ากวนๆ ใส่ยัยซีแนน
“ว่าแต่แกกับพี่เดวิล เริ่มสานสัมพันธ์กันตอนไหนเนี่ย...อยากรู้อ่ะ” ยัยชลลี่ถามออกมา นี่แหละนะคนที่ไปเรียนเมืองนอกมามันจะชอบพูดอะไรตรงๆ แบบนี้ อยากรู้อะไรก็ถามมาจังๆ แบบนี้เลยแล้วยัยนี่จะรู้ไหมว่าฉันก็เขินเป็นนะเวลาที่ต้องเล่าเรื่องแบบนี้ ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็ตามเถอะ
“แกจะอยากรู้ไปทำไมกันเล่า” ฉันพูดอย่างเขินๆ นึกทีไรก็เขินทุกทีเลย
“อย่ามาทำเขินตอนนี้เลยฉันก็อยากรู้เหมือนกันนะ” ยัยซีแนนเสริม
“ข้าวด้วย ข้าวก็อยากฟัง” นั่นไงมากับครบทีมแม้แต่คนที่เงียบที่สุดก็มา
แล้วฉันเลือกอะไรได้ไหม...
“ก็ได้ๆ ...คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ ตอนนั้นที่ฉันไปเข้าค่ายอาสาที่ภูเก็ตพร้อมกับยัยซีแนนฉันกับพี่เดวิลก็มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้นเพราะอะไรนะเหรอ” ฉันเว้นจังหวะพร้อมกับเบนสายตาไปมองหน้ายัยซีแนน
“แกมองฉันทำไมเกี่ยวอะไรกับฉันไม่ทราบ”
“ทำไมจะไม่เกี่ยวเพราะว่าแกทิ้งฉันไปสวีทกับพี่เอสตันตลอดทำให้ฉันต้องอยู่คนเดียวพี่เดวิลก็เลยมาอยู่เป็นเพื่อนไงละความสัมพันธ์มันจึงเริ่มตั้งแต่ตอนนั้นแล้วแกอย่าถามหายัยนินิว เพราะยัยนั่นก็วิ่งตามผู้ชายไปเหมือนกัน” ฉันพูดดักคอเมื่อยัยซีแนนกำลังจะแก้ตัวออกมา
“ซิ”
“คุยอะไรกันอยู่เหรอคะเห็นมีชื่อคนสวยด้วย” นั่นไงมันมาจนได้ยัยนินิว
“แกจะรีบมาทำไม พวกฉันกำลังนินทาแกอยู่ไม่รู้เหรอ” ฉันพูดจนยัยนินิวเบ้ปากอย่างมีจริตใส่ก่อนที่ยัยนินิวจะนั่งลงรวมกลุ่มกับพวกเราสี่คน และเม้ามอยกันก่อนที่จะเข้าคลาสเรียน