รักวุ่นวายของยัยนักเขียน

“ลี่หลินขอโทษนะค้า... ที่จูบพี่ที่คลับ”

“ลี่หลินไม่ได้ตั้งใจ แต่ไม่รู้ทำไมตอนนั้นฉันแค่อยากลองสัมผัสริมฝีปากของพี่ดู”

หวงลี่หลินเอ่ยออกมาหลายประโยคส่วนคนที่ยืนฟังอยู่ก็ได้แต่ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูให้กับคนเมาที่ยืนพิงรถพร้อมกับปากเล็กที่ขยับเพราะกำลังเอ่ยขอโทษที่เธอขโมยจูบเขาที่คลับ เฉินเจียวจ้านเดินเข้าไปใกล้ก่อนที่จะกระซิบใกล้ๆ หูเล็ก

“แบบนั้นเขาไม่ได้เรียกว่าจูบหรอกนะคะ เค้าเรียกว่าจุ๊บ”

“แล้วจูบจริงๆ เป็นแบบไหนล่ะคะ” เพราะความเมาบวกกับความอยากรู้สงสัยจึงทำให้นักเขียนสาวที่มีสติเพียงน้อยนิดเอ่ยถามออกไปอย่างใจกล้า

เฉินเจียวจ้านไม่ตอบ แต่ทว่ามือหนาช้อนลงไปที่ท้ายทอยของหญิงสาว มืออีกข้างประคองใบหน้างามให้เงยขึ้นมาในระดับใบหน้าของเขา สายตาหวานหยาดเยิ้มยังคงมองเขาด้วยความไม่เข้าใจว่าเขากำลังจะทำอะไร ก็เมื่อสักครู่เขากำลังจะบอกว่าจูบจริงๆ เป็นแบบไหน เธอจึงแหงนหน้าตามที่มือหนาของเขาประคองเพื่อรอฟังที่เขากำลังจะพูด หากแต่สิ่งที่เธอคิดนั้นมันผิด

ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาประกบจูบ จูบที่มีความร้อนอยู่บนริมฝีปาก ลมหายใจร้อนๆ ที่รดอยู่ใกล้จมูกของเธอทำให้ร่างกายของเธอรู้สึกสั่นสะท้าน ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว เขาใช้จังหวะและชั้นเชิงที่เหนือกว่าดูดดึงและเกี่ยวพันลิ้นเล็กจนคนที่เพิ่งจะถูกจูบแบบจริงจังครั้งแรกถึงกับตัวอ่อนระทวย วงแขนหนารวบเอาร่างระหงเอาไว้ก่อนที่จะร่วงหล่นไปกองกับพื้น เฉินเจียวจ้านถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย แต่เพราะเขากลัวว่าตัวเองจะห้ามใจไม่ได้หากเขาได้จูบเธอนานกว่านี้

ความรักหลอกๆของนักเขียนสาวกับรองประธานบริษัทสื่อสิ่งพิมพ์จะจบลงอย่างไร สามารถติดตามอ่านกันได้ในเรื่องค่ะ