Secret Case นี่มันคดีสีชมพู

เขาพร้อมจะเปลี่ยนคดีร้าย ให้กลายเป็นคดีรัก
.......................................................

“แดดส่องหน้าเหรอ ผมบังให้”

และทันทีที่เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง หัวใจของคนที่เกือบตายก็คล้ายจะโดนลำแสงจากรอยยิ้มอบอุ่นของคนที่ยื่นหน้ามาบังแดดให้ เข้าเล่นงาน

'การตกหลุมรักใครสักคนตั้งแต่แรกเห็น มันพิเศษแบบนี้เอง'

ทั้งๆ ที่ยังอยากจะมองนานๆ แต่เปลือกตาของเขาก็ต้องปิดลงเพราะรู้สึกวิงเวียนและเหนื่อยล้า

“ถ้าไม่ได้เจ็บปวดตรงไหน นอนหลับตานิ่งๆ ก่อนก็ได้ ผมจะนั่งเป็นเพื่อนพี่เอง อีกสิบห้านาทียังไม่ดีขึ้น เดี๋ยวผมจะวิ่งไปตามครูที่ค่ายให้มาช่วย”

คนที่นอนพักอยู่บนพื้นทรายจึงได้แต่หลับตานิ่งๆ โดยมีใบหน้าของผู้ช่วยชีวิตบังแดดให้ ไม่รู้ผ่านไปกี่นาทีจนเขาเคลิ้มๆ จะหลับ ก็เหมือนจะได้ยินเสียงเพื่อนเขา ตามมาด้วยเสียงของคนใกล้ตัวที่วิ่งออกไป

ในตอนนี้เองที่เขารีบลืมตาขึ้น แล้วก็พบว่าเสียงที่วิ่งออกไปเป็นของคนที่เคยนั่งอยู่ตรงนี้จริงๆ เหลือทิ้งไว้เพียงสร้อยคอสีเงินที่ตกอยู่ข้างๆ ตัวเขา เด็กหนุ่มจึงรีบหยิบมันขึ้นมาแล้วขยับลุก พร้อมตะโกนเรียกเจ้าของร่างสูงที่กำลังวิ่งห่างออกไป

“น้อง น้องลูกเสือ!”

เด็กชาย ม.ต้น ในชุดลูกเสือคล้ายจะได้ยินเสียงตะโกนเรียก จึงหันกลับมา เขาจึงรีบชูสร้อยในมือขึ้น

“น้องทำสร้อยตกไว้”

หากมีเสียงตะโกนตอบกลับมาว่า

“ครูเรียกกลับฐานแล้วพี่ ฝากไว้ก่อน ไว้ผมค่อยมาเอาคืน”

แม้จะยืนอยู่ไกลกัน แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังยิ้มให้ จึงยิ้มตอบพร้อมพยักหน้า แล้วร่างผอมสูงก็วิ่งหายไปจากสายตา มีเพียงเพื่อนของเขาที่วิ่งตรงเข้ามาหา

“มึงว่ากูจะได้เจอเขาอีกไหมวะ”

เสียงห้าวถามขึ้น หลังจากที่เล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนสนิททั้งสองคนฟัง

“แล้วมึงรู้ชื่อเขารึเปล่า”

ในตอนนี้เองที่เด็กหนุ่มค่อยๆ คลายมือที่กำไว้ออก ก็ปรากฏเป็นสร้อยที่มีจี้ Dog Tag วางอยู่บนฝ่ามือ

As.shawin
B. 25 July

“อัช...รักแรกของกูน่าจะชื่ออัช”