เสน่หา ภรรยาม.ปลาย

สรวิชญ์คือรักแรกของฝากขวัญ...

เธอเป็นลูกสาวหัวหน้าคนงาน ส่วนเขาคือลูกชายเจ้าของไร่สิงห์คำรามที่อายุมากกว่าเธอ 5 ปี

ความใกล้ชิดก่อเกิดความสายสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง เธอในวัยเยาว์ ไร้เดียงสา เรียนยังไม่จบมัธยมปลายก็เสียตัวให้เขา
เธอวาดฝันถึงอนาคตที่ดี ความรักที่สวยงาม แต่แล้ว...ในวันที่เธอจบการศึกษาชั้น ม.6 คือวันเดียวกับที่ถูกเขาทอดทิ้ง

พ่อพาเธอไปอยู่กรุงเทพเพื่อฟื้นฟูสภาพจิตใจ ในขณะที่ท้องของเธอเริ่มโตขึ้นทุกวัน โดยที่สรวิชญ์ไม่เคยรู้เลยว่าเธออุ้มท้องสายเลือดของเขาอยู่

เวลาผ่านไป 6 ปี ลูกสาวของเธออายุ 5 ขวบ เธอได้เดินทางกลับมาที่ไร่สิงห์คำรามเพื่อดูแลสรัณซึ่งเป็นเจ้านายเก่าของพ่อ

เธอและเขาได้พบกันอีกครั้ง...เขาไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว จากหนุ่มหน้าใส กลายเป็นผู้ชายดุดัน ไว้หนวดเครา ตัวโตร่างใหญ่ ที่สำคัญ...เขามีคู่หมั้นแล้ว

แต่เธอไม่มีทางให้เขาสมหวังหรอกนะ เธอเคยเสียใจมากแค่ไหน เขาต้องได้รับความเสียใจมากกว่าเธอ

ฝากขวัญไม่รู้เลยว่า...ความอยากเอาคืนในวันนั้น จะทำให้เธอตกหลุมรักอดีตสามีเป็นครั้งที่สอง

ทว่าเธอไม่ใช่เด็กสาวม.ปลายผู้ไร้เดียงสาอีกแล้ว เธอไม่มีวันทำผิดพลาดเหมือนเมื่อก่อนแน่ๆ !

////////

“เฮ้ย !! นี่มันเกิดอะไรขึ้น !!! ”
เสียงโหวกเหวกโวยวายข้างหูทำให้หญิงสาวลืมตาตื่นอย่างงุนงง
“หือ...? ” ขยี้ตา อ้าปากหาว ในขณะที่สรวิชญ์ลุกพรวดนั่ง จับผ้าห่มคลุมตัวไว้ถึงหน้าอก ใบหน้าคมคายขาวซีด... “มีอะไรหรือคะ ดูคุณตื่นตระหนก”
“จะไม่ให้ฉันตกใจได้ยังไงล่ะยัยบ้า...” เสียงของเขาสั่นระริก “มะ เมื่อ...เมื่อคืนเธอทำอะไรฉัน”
“ก็ถอดเสื้อให้ คุณเมานี่คะ กลิ่นเหล้าหึ่งเชียว” เธอยังคงนอนหงายแผ่หลา ยังไม่หายงัวเงียเลยยังไม่ลุก ส่วนอีกฝ่ายดูเหมือนจะตื่นเต็มตาแล้ว เพราะตาโตเชียว แล้วไอ้ท่ากอดผ้าห่มไว้กับอก บีบเนื้อบีบตัว มองเธอเหมือนเธอเป็นโรคจิตนั่นก็ทำให้เธอหงุดหงิดไม่น้อย
เมื่อคืนกว่าเธอจะข่มตาหลับได้ก็เกือบตีสาม แล้วยังต้องมาสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโวยวายของเขาอีก
“เธอ...เธอทำมิดีมิร้ายฉันใช่ไหม”
“มิดีมิร้าย ? ” หญิงสาวมีสีหน้าปั้นยาก
“เธอ...เธอข่มขืนฉันใช่ไหม” สองมือใหญ่กุมหัวตัวเองด้วยความเคร่งเครียด “เมื่อคืนฉันเมาไม่รู้เรื่องเลย เธอ...เธอมัน...” เขาตวัดสายตามองเธอ “เธอมันจอมฉวยโอกาส”