เกือบจะ(ไม่)รักแรกพบ

ฉันไม่ได้ฝันไป!
ฉันเจอเขา!
เจอเขาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอกันเกือบหกปี
เขายังหล่อเหมือนเดิม เพียงแต่ภูมิฐานและดูดีมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
ใบหน้าหล่อๆ ของเขา ท่าทางการเดินของเขา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเขา ยังคงทำให้หัวใจของฉันเต้นแรง เหมือนมันจะหลุดออกมานอกอกได้เหมือนเดิม
แต่…เขากลับมองฉันด้วยสายตาเย็นชา ว่างเปล่า และเย้ยหยันปนสมเพช
มันก็น่าอยู่หรอก ในเมื่อฉันไม่ได้เอวบางร่างน้อยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ตอนนั้นถึงฉันจะไม่ได้สวยสะดุดตา แต่ก็ยังมีทรวดทรงองค์เอวที่ยังพอดูได้บ้าง
แต่ตอนนี้ฉันโทรมสุดๆ ผมเผ้าฟูฟ่องไร้น้ำหนัก หน้าตาไม่ได้ผุดผาดสดใส รูปร่างก็อวบท้วมขึ้นทั้งที่ไม่ค่อยได้กินอะไร
นั่นก็เพราะ ฉันไม่มีเวลา ไม่มีเงิน ที่จะดูแลตัวเองให้ดูดี
เวลาและเงินทุกบาททุกสตางค์ที่ฉันหามาได้ ฉันต้องทุ่มให้กับลูกของฉัน
ลูก...ที่ใครๆ ก็บอกว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ...