ธรณีแลกรัก

ใบบุญ สาววัยแรกแย้มที่ถูกครอบครัวยกให้กับพ่อเลี้ยงหม้ายวัยสี่สิบ เพื่อขัดดอกจากการกู้เงินโรงสีของเขาไปไถ่ที่ดินทำกิน ซึ่งจำนองไว้กับธนาคารเมื่อหลายปีก่อน เมื่อต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ความใกล้ชิดทำให้ทั้งคู่เกิดมีสัมพันธ์ลึกซึ้ง แต่ฝ่ายชายกลับสั่งให้เก็บเรื่องทั้งหมดเป็นความลับ เพราะเขาไม่อาจจะยกผู้หญิงคนไหนขึ้นมาแทนที่ภรรยาที่จากไปเมื่อหลายปีก่อน

คำโปรย...

พรึ่บ!!

ทั้งสองร่างล้มตัวนอนบนเตียงกว้าง พ่อเลี้ยงหนุ่มกระชับร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอดที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ มือหนายกขึ้นลูบศีรษะเธอเบา ๆ คล้ายเป็นการปลอบประโลมให้เด็กสาวในอ้อมแขนหายเจ็บ

" เออ...พ่อเลี้ยง จะให้ใบบุญบอกแม่เรื่องของเราเลยไหมจ๊ะ " ใบบุญที่รู้ว่าตัวเองเป็นเมียของอีกฝ่ายโดยพฤตินัยแล้วเอ่ยถาม นึกคิดว่าเขาต้องการแต่งงานกับเธอเช่นหญิงชายคู่อื่น

" หมายความว่าอย่างไรใบบุญ ? เธอคิดว่าฉันจะแต่งงานและรับเธอเป็นเมียแทนพิมพรอย่างนั่นหรือ ? " เหมราชที่ได้ฟังจุดประสงค์ของหญิงตรงหน้า เริ่มมีโทสะ ลุกขึ้นปล่อยร่างบางลงจากอ้อมแขนทันที

" .... " ใบหน้าสวยมีแววตกใจเล็กน้อย ก้มหน้างุดพลางส่ายหน้าปฏิเสธอย่างรวดเร็ว เธอเพียงถามอย่างที่ควรจะเป็น แต่ไม่คิดว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มจะมีอารมณ์โกรธเธอขนาดนี้

" ส่ายหน้า แต่ถามเรื่องแต่งงาน เธอได้คืบจะเอาศอกงั้นหรือ หวังเสียตัวให้ฉันเพื่อจะพาครอบครัวตัวเองมาสุขสบาย "

" ไม่จ๊ะ...บุญไม่ได้คิดเช่นนั้น " พูดไม่ออกไปมากกว่านี้ เธอคงฝันลม ๆ แล้ง ๆมากเกินไป คนมีหน้ามีตาเช่นเขาคงจะยากไม่น้อยที่จะรับผู้หญิงต่ำต้อยอย่างเธอขึ้นเคียงคู่

" เลิกคิดว่าฉันจะเอาใครมาแทนที่พิมพร เธอเป็นได้แค่เมียเก็บเท่านั้น รับได้รึป่าวละ " จากน้ำเสียงนุ่มนวลกลายเป็นเเข็งกร้าว ถามใบบุญจนเธอไม่กล้าเงยหน้ามาสบสายตา ไม่ใช่ว่าเธอจะมักได้ใฝ่สูง เพียงเธอเข้าใจผิดเพียงเท่านั้น หากเขาไม่รับ เธอก็ไม่คิดที่จะเข้าไปแทนใคร