เมื่อไหร่จะรัก How do we fall in love

“เอ่อ คินไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ แค่อยากให้แมตฟังก่อน”

เมดาปัดมือเขาออกจากไหล่ เงยหน้าจ้องเขานิ่ง อคินทร์เริ่มรู้สึกหายใจลำบากเมื่อจ้องตอบเธอ ต่อให้โกรธให้งอนเขามากแค่ไหนเมดาก็ไม่ค่อยมองเขาด้วยสายตาแบบนี้มาก่อนเลย

“งั้นถามประโยคนึงนะ ตอบให้ได้หลังแมตถามทันทีด้วย”

“อือ”

เขาพยักหน้าลงอย่างว่าง่าย เมดาขยับเข้าไปหาจ้องตาไม่กะพริบ

“แมตกับคิน เราเป็นอะไรกันเหรอ”

“...”

วินาทีที่ลังเลนั้น เมดาแสยะยิ้มออกมา หัวใจของอคินทร์สั่นไหว หัวใจของ

เมดาเต้นช้าลงอย่างประหลาดสวนทางกัน

“คินไม่เคยมีคำตอบ แมตเองก็เบื่อที่จะหามันเหมือนกัน เราไม่มีสถานะเลย ไม่เคยเป็นแฟน ไม่เคยเป็นคนรัก ไม่ใช่ญาติและไม่รู้อยู่ตรงไหน ทำไมไม่ตอบสักอย่าง ตอบว่าเป็นพี่สาวเมฆก็ได้ แต่นี่ ไม่มีเลย แมตเป็นผีในสายตาของคินมาตลอด ขอโทษที่ทำให้วุ่นวายนะ ขอโทษที่เข้าไปทำให้ผูกพัน แมตเข้าใจ เข้าใจทุกอย่างแล้วล่ะ”

“แมต มันไม่ใช่”

เธอยกมือห้ามไม่ให้เขาพูดแล้วยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ไม่น่ามองเลย มันเสียดแทงกว่ารอยยิ้มจระเข้ของเขาร้อยเท่าพันทวี ขาของเขาแข็งและยึดติดกับพื้นเหมือนกลายร่างเป็นต้นไม้โง่ ๆ ยามที่เธอหมุนตัวกลับเขาทำได้เพียงมองตามเท่านั้น เพราะประโยคเดียวนั้นเขาก็ยังตอบเธอไม่ได้เลย จะมาขอให้เธอเข้าใจสิ่งที่เขาคิดทั้งที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ มันยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลย